Bütün xəbərlər
AMEA NİZAMİ GƏNCƏVİ ADINA İNSTİTUTUN 90 İLLİYİ
Tarix: 26-04-2024 11:47 | Bölmə: Ədəbiyyat

Əminə Xosrovova,
Qərbi Kaspi Universitetinin 4-cü kurs tələbəsi


Xülasə

Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının (AMEA) nəzdində tanınmış elmi-tədqiqat mərkəzi olan Nizami Gəncəvi adına İnstitutun 90 illik yubileyinin qeyd edilməsi intellektual irsdə əlamətdar hadisədir. Görkəmli fars şairi və filosofunun şərəfinə yaradılmış İnstitut ədəbiyyat, tarix, fəlsəfə və dilçilik üzrə qabaqcıl tədqiqatlar vasitəsilə onun irsini qoruyub saxlamaqda davam edir. Biliyi inkişaf etdirmək və mədəni anlaşmanı təşviq etmək öhdəliyi ilə akademik mükəmməlliyin çırağı kimi dayanır. Bu mücərrəd doqquz onillik ərzində elmi diskursun zənginləşdirilməsinə həsr olunmuş hörmətli bir qurumun ruhunu əhatə edir.
Açar sözlər:Nizami Gəncəvi yaradıcılığı, institut fəaliyyəti, elmi fəaliyyət, AMEA siyasəti, 90 illik yubiley.
90TH ANNİVERSARY OF THE INSTİTUTE NAMED AFTER NİZAMİ GANJAVİ ANAS
Summary
The celebration of the 90th anniversary of the Nizami Ganjavi Institute, a well-known scientific research center under the Azerbaijan National Academy of Sciences (ANAS), is a remarkable event in the intellectual heritage. Established in honor of the eminent Persian poet and philosopher, the Institute continues to preserve his legacy through advanced research in literature, history, philosophy and linguistics. It stands as a beacon of academic excellence with a commitment to advancing knowledge and promoting cultural understanding. This abstract encapsulates the spirit of a respected institution dedicated to enriching scholarly discourse for nine decades.
Keywords: creativity of Nizami Ganjavi, activity of institute, scientific activity, policy of ANAS, 90th anniversary.

Giriş
            Qurumun yaradılması 1932-ci ildə baş verib. 1930-cu illərdə Sovet Sosialist Respublikaları İttifaqının (SSRİ) Avrasiya Assosiasiyasının Azərbaycan bölməsinin tərkibinə daxil olub. 1945-ci ildə Azərbaycan Sovet Sosialist Respublikası (SSR) İcra Hakimiyyətinin yaradılması ilə Ədəbiyyat İnstitutu onun tərkibinə daxil edilmişdir. 1940-cı illərin sonlarında Dilçilik İnstitutu ilə birləşdi. 1969-cu ildən İnstitut Azərbaycan E.A.Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutu adı altında fəaliyyət göstərir.
1932-ci ilin yanvar ayında Azərbaycan Dövlət Elmi-Tədqiqat İnstitutu tərkibində yaranıb fəaliyyətə başlayan ədəbiyyat sektorunda bir il ərzində xeyli işlər görülmüşdü. Əli Nazim “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi”, “Mirzə Fətəli Axundovun fəlsəfi görüşləri” və “Molla Nəsrəddinin yaradıcılığı”, Əmin Abid “Vaqif və həyatı”, “M.F.Axundov və əsərləri”, Həbibullah Səmədzadə “Ə.Haqverdiyev və yaradıcılığı” mövzuları üzərində çalışırdılar. Ədəbiyyat sektoruna 8 aspirant qəbul olunmuşdu.
Ədəbiyyat sektorunun əməkdaşları Cəlil Məmmədquluzadənin bütün arxivini əldə etmiş, bir sıra naməlum əlyazmalarını dram və hekayələrini (“Tərcümeyi-halım”, “Dəli yığıncağı”, “Kamança”, “Məmmədhəsən əmi və s.) aşkara çıxarmışdılar.
Nəsiminin, Füzulinin, Vaqifin, M.F.Axundovun, M.Hadinin və bir sıra digər klassik şairlərin ən nadir, qeyri-mətbu əsərləri tapılmışdı. Londonun “Britiş” muzeyindən Şah İsmayıl Xətainin külliyyatının, Qövsi Təbrizinin və Əmaninin əsərlərinin, Sankt- Peterburqun Şərq muzeyindən Şah İsmayıl Xətainin divanının və “Dəhnamə”sinin fotosurəti gətirilmişdi.
1937-ci ildə təşkil edilən Dil, Ədəbiyyat və İncəsənət İnstitutu ayrıca binaya köçürüldü. İnstitut struktur dəyişikliyinə uyğun olaraq Tarix, Ədəbiyyat və Dil İnstitutu adlandırıldı. Onun ilk direktoru Heydər Hüseynov, müavini isə Məmməd Arif Dadaşzadə təyin edildi. M.Rəfili, H.Araslı və Cəfər Xəndan instituta şöbə müdiri kimi dəvət olundular. Bir müddətdən sonra Dilçilik İnstitutu yaradıldı. Beləliklə, Ədəbiyyat İnstitutu mūstəqil inkişaf mərhələsinə daxil oldu.
Son beş ildə ümumilikdə 70 kitab nəşr olunub ki, onlardan 6-sı xaricdə nəşr olunub. Bu kitablarda Azərbaycan ədəbiyyatının müxtəlif aspektləri, o cümlədən mənbələri, tarixi mərhələləri, inkişaf qanunauyğunluqları, milli ədəbi abidələrin elmi ictimaiyyətlə paylaşılması diqqət mərkəzindədir. Beynəlxalq ədəbi əlaqələrin tarixi və hazırkı vəziyyəti, mədəni irsimiz və ədəbi şah əsərlərin xatirəsinə həsr olunmuş 30-dan çox beynəlxalq, regional və milli konfranslar keçirilmişdir.
            Nizami adına Ədəbiyyat və Dil İnstitutuna yeni təyin olunmuş Heydər Hüseynovun 1939-cu il yanvarın 1-də verdiyi 1 saylı Sərəncamla müəssisə üç şöbəyə bölünmüş və ümumi işçi qüvvəsi 18 nəfər olmuşdur. Ədəbiyyat şöbəsində Həmid Araslı, Mikayıl Rəfili, Feyzulla Qasımzadə, Cəfər Xəndan Hacıyev, Məmməd Mübariz və başqa şəxslər işləmişlər. 1939-cu il yanvarın 5-də SSRİ EA Azərbaycan Bölməsinin sədr müavini Əhəd Yaqubovun rəhbərliyi ilə yeni yaradılmış Nizami adına Ədəbiyyat və Dil İnstitutu üçün geniş istehsalat konfransı keçirildi. Konfransda institutun aşağıdakı əməkdaşları iştirak edirdilər: H.Araslı, A.Avadyayev, Y.Əliyev, M.Əlizadə, C.X. Hacıyev, H. Hüseynov, M. A. Dadaşzadə, İ. Cəfərzadə, F. Qasımzadə, A. A. Klimov, M. Rəfili, M. H. Təhmasib. Gündəlikdə yeganə mövzu Nizami adına Ədəbiyyat və Dil İnstitutunun kommersiya imkanları olub. Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat və Dil İnstitutunun yaradılmasında əsas məqsəd Nizami yaradıcılığına xüsusi diqqət yetirməklə Azərbaycan ədəbiyyatının ədəbi şah əsərlərinin tədqiqi ilə bağlı görkəmli elmi tədqiqat müəssisəsi yaratmaq idi.
Direktor Heydər Hüseynov qurumda struktur islahatlarının aparılmasına, əlverişli iş şəraitinin yaradılmasına ehtiyac olduğunu vurğulayaraq, işçilər üçün cəmi üç ayrılmış otağın yetərli olmadığını diqqətə çatdırıb. Cəfər Xəndan Hacıyev bildirib ki, Azərbaycan ədəbiyyatı nəhəngdir və onu 5-6 rayonla məhdudlaşdırmaq olmaz.
Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat və Dil İnstitutunun kadrları 6 ay ərzində demək olar ki, iki dəfə artmış, nəticədə ümumi işçilərin sayı 18 nəfərdən 33 nəfərə yüksəlmişdir. M.C. Paşayev bu zaman instituta qəbul edilən istedadlı gənclər arasında idi.
Heydər Hüseynov 26 fevral 1939-cu il tarixli 32 nömrəli əmrə əsasən Mir Cəlal Paşayevi Ədəbiyyat şöbəsinin müvəqqəti müdiri təyin etdi, 1939-cu il fevralın 16-dan qüvvəyə mindi. Gənc Mir Cəlala böyük sevinc bəxş etdi, çünki bu, onun elmi və təşkilatçılıq qabiliyyətinin sübutu idi.
1939-cu il martın 23-də Heydər Hüseynovun rəhbərliyi ilə İnstitutun Ədəbiyyat şöbəsinin əlamətdar konfransı (protokol No2) keçirildi, bu konfransda nəzərdə tutulan tədbirlər rəsmən qəbul edildi. Protokola əsasən, M.F. Axundzadə, A.Ə. haqqında 12 səhifəlik monoqrafiya yazın. Bakıxanova, Mikayıl Rəfiliyə isə “M.P.Vaqifin ədəbi irsi” adlı 6 səhifəlik monoqrafiya yazmaq tapşırılıb. Qarşıda duran vəzifə Həmid Araslı Füzuli (30 fəsil) və Vaqifin (20 fəsil) əsərləri üzərində işləmək, toplamaq və tərtib etməkdir. Bundan əlavə, Mir Cəlal Paşayevin “Füzuli yaradıcılığının poetik xüsusiyyətləri” monoqrafiyasının (5 fəsil) tərtibinə ehtiyac var. Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev əsərlərinin III cildinin (20 kredit) tərtibini tamamlamalıdır. Mehdi Hüseyn “Danabaş kəndi” adlı tədqiqat işinin yazılmasına cavabdehdir. Cəfər Xəndan Hacıyev “Sabir inqilabçı satirik kimi” mövzusunda dissertasiya işini bitirməlidir. Nəhayət, Məmməd Arif “Cəfər Cabbarlı dramaturgiyası” mövzusunda elmi işini tamamlamalıdır.
Xalid Səid Xocayev sıxışdırıldıqdan sonra M.Kaşqarinin çapa hazırladığı “Divani-lüğət-it türk” (50 fəsildən ibarətdir) yenidən gündəmə gətirildi. Divanın vasvası redaktəsi, o cümlədən müqəddimə və şərhlərin yazılması, coğrafi lüğətin və xəritənin hazırlanması professor S.E. Malov. Məsuliyyət P.K-ya verilib. Juze, Ə.Dəmirçizadə, S.Nizami, S.İsmixanov, Ə.Ələsgərzadə.
Məmməd Arif Dadaşzadə 1939-cu ilin sentyabrında qurumun sədri oldu. O, rəhbərlik etdiyi ilk vaxtlardan istedadların əldə edilməsi və yerləşdirilməsi, müqavilə müqavilələri ilə mütəxəssislərin quruma cəlb edilməsi, yeni şöbələrin yaradılması məsələlərini prioritet vəzifə kimi qoydu.
Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat və Dil İnstitutunda mətnşünaslıq şöbəsinin yaradılması 1939-cu il dekabrın 13-də baş verdi. Yeni yaradılan mətnşünaslıq şöbəsindən klassik ədəbi irsi yüksək peşəkarlıqla nəşrə ciddi şəkildə hazırlayacağı gözlənilirdi.
M.A.Dadaşzadə Az.F RH-nin illik məruzəsində Mikayıl Rəfilinin “Nizami və onun müasirləri” və Mübariz Əlizadənin “Nizami həyat və yaradıcılığı” əsərləri üzrə tədqiqatların hələ də yarımçıq qaldığı qeyd edilir. İnstitutda nəşr olunan tədqiqat işləri sırasında Nizami Gəncəvinin və Cəfər Xəndan Hacıyevin “Mirzə Ələkbər Sabir” əsərləri ilə yanaşı, Mir Cəlal Paşayevin Füzulinin poetik xüsusiyyətlərinə dair monoqrafiyaları da yüksək qiymətləndirilir.
1941-ci ilin əvvəllərində institutda 21 nəfər çalışırdı, onlardan 14-ü alim idi. Bu alimlər arasında Məmməd Arif, Cəfər Xəndan, Mir Cəlal, Fəzləddin Babayev, Mübariz Əlizadə, Paşa Ağayev, Davud Quliyev, Yaqub Əliyev, Ələkbər Babazadə, Əhməd Mahmudov, Cəlal Əfəndiyev, Hacı Əliyev, Məhəmməd Hüseyn Təhmasib, Əhliman Axundov var idi. Qalan 7 işçi texniki vəzifələrdə çalışıb.
İki ildən artıq bir müddət ərzində müharibə müəssisənin işçilərinin fərdi və kollektiv iş məqsədlərinə əhəmiyyətli dərəcədə mane oldu. Artıq plana görkəmli Azərbaycan şairi Nizami Gəncəvinin 800 illik yubileyinin keçirilməsi daxil deyil. Bundan əlavə, Azərbaycan ədəbiyyatı tarixini sənədləşdirən 6 cildlik kitabın hazırlanmasında irəliləyişlər təxirə salınıb və ona daha az üstünlük verilib. Müharibə şəraitinə görə əhəmiyyətli struktur dəyişiklikləri və işçi qüvvəsinin ixtisarı həyata keçirildi. Alim və ziyalıların arxa cəbhədə ideoloji-ədəbi materialları araşdırmaq və təbliğ etmək meyli cəbhədə ictimai-siyasi kontekstdən verilən açıq göstərişin nəticəsi idi. Bir vaxtlar elə bir məqam gəldi ki, qələm süngüyə çevrildi, alim, şair, ziyalı dedi ki, “Bundan sonra mən yaxşı təchiz olunmuş əsgərəm” (S.Vurğun).
Qurumun və şöbənin illik hesabatı göstərir ki, əvvəlcədən planlaşdırılmış geniş tədqiqat mövzuları ilə yanaşı, gözlənilməz layihələr də həyata keçirilirdi. 40 əlyazma cilddən ibarət “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi”nin (qısaldılmış kurs) I cildi redaktə olunaraq nəşrə təqdim edilmişdir. Ədəbiyyat və dil kafedrası yenicə “Vətən və ədəbiyyat” adlı füsunkar toplunu işıq üzü görüb. Topluda Həmid Araslının “Məhəbbət nəğmələrində qəhrəmanlıq”, Mir Cəlalın “Böyük hüzn”, Əhliman Axundovun “Azərbaycan xalq yaradıcılığında igidlik və qəhrəmanlıq obrazı” kimi parçalar yer alıb.
Nizami adına Ədəbiyyat və Dil İnstitutu İkinci Dünya Müharibəsinin tezliklə başa çatdığını və baharın təravətli gəlişi kimi faşizmin tənəzzülü ilə əlamətdar olan yeni dövrün başlanğıcını yaxşı bilirdi. Mənəvi qeyrətin, sarsılmaz qətiyyətin, həqiqətə və ədalətə sarsılmaz inamın olması mühüm zəfərin yaxınlaşdığını göstərirdi [3].
            Azərbaycanın müstəqillik dövrü sosial, siyasi və mədəni sahələrdə həll edilməmiş və ya qismən həll edilmiş bir sıra problemləri ön plana çıxarmışdır. Bu məsələlər ədəbiyyatşünaslığımızda da mühüm əhəmiyyət kəsb etmişdir. Onları elmi diskursda daxil etmək və həll etmək vacib oldu. Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin dövrləşdirilməsi anlayışı, yəni onun inkişaf mərhələlərinin dəqiq və qərəzsiz elmi təsvirinin zəruriliyi mühüm və aktual məsələ idi. Həqiqətən də, bir çox onilliklər ərzində bu sahədə irəliləyiş üçün xeyli səylər göstərildi və nəticədə böyük irəliləyiş əldə edildi. Buna baxmayaraq, icra olunan vəzifələr qüsurlu və yarımçıq qalmışdır. Təbii ki, bu, İsa Həbibbəylinin “Azərbaycan ədəbiyyatının dövrləşdirmə konsepsiyası və inkişaf mərhələləri” kitabında (Bakı, Qarağac, 2019) hərtərəfli işıqlandırılmış və tədqiq edilmiş bir neçə amillə əlaqələndirilə bilər. Bununla belə, yuxarıda qeyd olunan məsələ bizim ədəbiyyatşünaslıq sahəmizdə ən ciddi narahatlıq doğuran məsələlərdən biri idi. Müstəqillik dövründə həyata keçirilən tədbirlər bu sahədə mövcud çatışmazlıqların aradan qaldırılmasında mühüm əhəmiyyətə və aktuallığa malikdir. Tanınmış ədəbiyyatşünas alim, akademik İsa Həbibbəylinin müəllifi olduğu “Azərbaycan ədəbiyyatının dövrləşməsi və inkişaf mərhələləri konsepsiyası” kitabı bu sahədə çox uğurlu, sanballı və mötəbər töhfə sayıla bilər. Kitabın kütləviliyi, elmi mahiyyəti, toxunulan və cavablandırılan mövzuların sayı və keyfiyyəti, mülahizələrin, düşüncələrin və nəticələrin elmi əhəmiyyəti buna birmənalı sübutdur. Monoqrafiyada yer alan rəylərin, tapıntıların, baxışların, mülahizələrin və nəzəri konsepsiyaların əksəriyyəti çox vaxt elmi əsaslandırma və təsdiq edilə bilən dəlillərə əsaslanır.
İ.Həbibbəyli hazırda AMEA-nın Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun direktorudur. Sadə dillə desək, istər elmi töhfələrinə, istərsə də rəsmi və inzibati rollarına görə ədəbiyyatşünaslıq sahəsində görkəmli və nüfuzlu şəxsdir. O, həm filoloq alim, həm də vicdanlı bir insan olmaqla, müzakirə etdiyi məsələ ilə bağlı öhdəliyi (həmçinin imtiyazı) ən böyük qavrayışa malik olanlardandır. Alim öz tədqiqatında mövzuya məsuliyyətlə, diqqətli və vasvasılıqla yanaşırdı. İsa müəllimin monoqrafiyası onun filoloji səriştəsinin, intellektual qabiliyyətinin, elmi təfəkkürünün, dünyagörüşünə malik olmasının vəzifə və məsuliyyət hissi ilə harmonik vəhdətini nümayiş etdirir.
İ.Həbibbəyli Azərbaycan ədəbiyyatının tarixi mərhələ təsnifatına dəqiq əməl etmir. Bu təsnifatın hazırlanması prosesi çox vaxt aparır. Hərtərəfli hazırlığı başa vurduqdan sonra o, ədəbi tariximizin tarixi mərhələlərə bölünməsi anlayışını əsas götürərək kateqoriyalara ayırmağa davam edir və onu bir konsepsiya kimi mərkəzdə yerləşdirir. Monoqrafiyada müəllif bir çox əhəmiyyətli, cəlbedici və vacib mövzulara müraciət edir. Narahatlıqları aşağıdakı başlıqlar altında qruplaşdırmaq olar: 1. Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin dövrləşdirilməsinə dair tədqiqatlar; 2. Ədəbiyyat tarixşünaslığında irəliləyiş; 3. Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin dövrləşdirilməsinin sistemli təsnifatına doğru irəliləyiş; 4. Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin yenidən nəzərdən keçirilməsinin zəruriliyi; 5. Azərbaycançılıq anlayışı.
Bəşər tarixinin inkişaf mərhələlərini təsnif etməyə və hər bir mərhələnin əlamətlərini, siqnallarını, kəmiyyət və keyfiyyət göstəricilərini müəyyən etməyə başlamazdan əvvəl ədəbiyyat ilk növbədə bu çətinliklərin hərtərəfli və faydalı təhlilini təqdim edir. Nəticə etibarı ilə o, öz anlayışını elmi araşdırmalardan və uzaqgörən baxışlardan əldə edilən möhkəm əsaslar üzərində qurur.
Müzakirə etdiyimiz əsas tədqiqat işi milli ədəbiyyat tariximizin dövrləşdirilməsinin araşdırılmasına yönəlmişdir. Müəllif bu prosedurun qurulmasına orta əsrlər boyu istehsal olunmuş təzkirələrə istinad etməklə müvafiq olaraq başlayır. Ədəbiyyat tariximizin mərhələlərinin təsnifatı bu təzkirələrdə bir məsələ kimi yaxşı işlənməmiş və aydınlaşdırılmamışdır. Həqiqətən də, təzkirələr bizə məsələnin ilkin konturlarını və ilkin ipuçlarını verməklə kifayətlənir. İsa müəllim də mövzuya bu səviyyədə toxundu və Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin təsnifatında təzkirələrin mühüm əhəmiyyətini nəzakətlə izah etdi. Ədəbiyyat tədqiqatçısı dəqiq müşahidə edir ki, XIX əsrdə Azərbaycan ədəbi fikrində təkzirəçilikdən ədəbiyyat tarixinə keçid başlayıb. A. Bakıxanov və M.F.Axundzadə kimi görkəmli şəxslər bu sahədə mühim töhfələr verir [4].
XX əsrin ilk dörd onilliyində ədəbi sahəmiz Azərbaycan ədəbiyyatının dövrləşdirilməsi ilə bağlı konsepsiyaları və cəhdləri ədəbiyyatşünaslığımızda birləşdirdi və aydınlaşdırdı. Bu məsələ ilə bağlı F.Köçərli, A.Sur, İ.Hikmət, Y.V.Çəmənzəminli, A.Abid, S.Mümtaz, A.Nazim, H.Zeynallı, M.F.Köprülüzadə, B.Çobanzadə və başqa şəxslər iştirak edir. Müəllif kimi ədəbi mütəxəssislərin apardıqları elmi səylər nəticəsində dəqiq nəticəyə gəlib ki, XX əsrin əvvəllərini Azərbaycan ədəbiyyatının çoxillik tarixinin təsnifatı prosesində kəşfiyyat və təşəbbüslər dövrü adlandırmaq olar. XX əsrin əvvəllərində aparılan axtarışlar və sonradan bir sıra dövrləşdirmə imkanlarının yaranması Azərbaycanda sistemli ədəbiyyat tarixinin qurulmasının əsası sayıla bilər.
            Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin dövrləşdirilməsinin elmi təsnifatına doğruAzərbaycan ədəbiyyatşünaslığında son otuz ildə, xüsusilə də 2000-ci il ərzində dövrlərin təsnifatı ilə bağlı aparılmış tədqiqatların xüsüsilə yer verilmişdir.Bununla bağlı görülən işlər, səslənən fikirlər, həyata keçirilən tədbirlər qiymətləndirilir. Y. Qarayev, N. Cəfərov, N. Şəmsizadə, E. Əlibəyzadə, Ş. Alışanlı, B. Əhmədov, V. Osmanlı, N. Qəhrəmanlı, T. Salamoğlu və başqaları. Adı çəkilən mövzuda filoloq alimlərin zəhməti, mülahizələri, qənaətləri həm saf, həm də çürükdür. Hər bir nümunənin çəkisi və dəyəri mütənasib olaraq qiymətləndirilir. 1990-cı illər Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinin yenilənməsi və çox vaxt “konseptual axtarışlar dövrü” adlandırılan bu mövzuda dəqiq elmi təsnifatın işlənib hazırlanması üçün əlamətdar dövr olmuşdur. Təhlil zamanı İ.Həbibbəyli elmi mübahisələrdə də iştirak edir. Bundan əlavə, əxlaqi düzgünlük və yanlışlıq haqqında öz fikirlərini bildirir. Buna baxmayaraq, mübahisələr boyu alim düzgün davranış çərçivəsində qalır, düzgünlüyündən asılı olmayaraq bütün töhfələrə hörmətlə yanaşır. O, Nazif Qəhrəmanlının 1997-ci ildə işıq üzü görmüş “Milli ədəbiyyat tarixşünaslığı: Yaradılış, inkişaf və dövrləşdirmə problemləri” kitabını bu mövzuda ilkin və geniş elmi araşdırma hesab edir. Görkəmli filoloq alim N. Cəfərov dövrləşdirmə ideyasını xüsusi olaraq araşdırır. O, həmçinin dövrləşdirmə prosesində mühacirət ədəbiyyatının yeri, statusu və əhəmiyyəti kimi məsələlərə də diqqət yetirir [5].
Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinə yenidən baxılmasının imperativ zərurətinin şərhinə, azərbaycançılıq ideologiyası ilə dövrləşdirmə anlayışının əlaqəsi araşdırılması önəmli faktordur. İ.Həbibbəylimüstəqillik dövründə Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinə yenidən baxılması zərurətini vurğulayır, bu işə müxtəlif mühüm əsaslandırmalar gətirir. Əsaslandırmalar dəqiqdir, tutarlı dəlillərə əsaslanır və elmi prinsiplərə əsaslanır. Müəllif dövrilik anlayışının mövcudluğunu ədəbi-bədii, estetik, fəlsəfi, elmi meyarları ilə ələ alması üçün ədəbiyyat tariximizin səmimi tədqiqinin əsas prinsipi və əsas tələbi hesab edir.
Dövrləşdirmə çərçivəsində alim ədəbiyyatşünas da bir həqiqəti etiraf edir ki, hər bir sonrakı mərhələ özündən əvvəlkini ləğv etmir. Əksinə, onun bazası təməl üzərində qurulur. Köhnə ilə yeninin, ənənə və innovasiyanın qarışığı ədəbiyyatın inkişafı və təkamülündə mühüm əhəmiyyət kəsb edir. Məhz bu proses vasitəsilə yeni mərhələ formalaşır. Yeninin məqsədi köhnəni rədd etmək və ya inkar etmək deyil, onu təsdiq etmək və ya təsdiqləməkdir. Ədəbiyyat tarixinin istər bütövlükdə, istərsə də bir çox mərhələlərində əzəməti indi ancaq insanların və bəşəriyyətin ehtiyaclarına xidmət etməklə qorunub saxlanılır və qiymətləndirilir.Bu sahəyə diqqət yetirmək xalqımızın mədəni-maarif sahəsində mühim önəm daşıyır [4].
            Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu firavan, keşməkeşli və möhtərəm bir yol keçib. Ədəbiyyat İnstitutunun apardığı trayektoriya Azərbaycan milli ədəbiyyatının yetişdirilməsi və tərəqqisi prosesini, ədəbiyyatşünaslıq sahəsini əhatə edir. Ədəbiyyat İnstitutu ədəbiyyatşünaslıq sahəsindəki irəliləyişlərin və geriləmələrin göstəricisi kimi çıxış edir. Ədəbiyyat İnstitutunun tənəzzül dövrü olub, bu dövr ədəbiyyat sahəsinin, onun öyrənilməsinin böhranlı, çətin dövrünə təsadüf edir. Bundan fərqli olaraq, Ədəbiyyat İnstitutu bu dövrdə Azərbaycan ədəbiyyatının, ədəbiyyatşünaslıq sahəsinin, ictimai fikrin tərəqqisində mühüm rol oynamışdır. Deməli, Ədəbiyyat İnstitutunu bütövlükdə müzakirə etmək istər ədəbiyyatın, istər ədəbiyyatşünaslığın, istərsə də ictimai fikrin irəliləyişinin miqyasını müzakirə etməkdən ibarətdir. Metaforik olaraq, Ədəbiyyat İnstitutunun ədəbiyyat ideyaları və ədəbiyyatın akademik tədqiqi ilə mahiyyətcə bir-birini əvəz edə biləcəyini iddia etmək olar. Ədəbiyyat İnstitutu əsas tədqiqat predmeti kimi bədii ədəbiyyatın öyrənilməsinə diqqət yetirir, ədəbiyyatşünaslıq elmi isə ədəbiyyatın elmi mahiyyətini əhatə edir. Ədəbiyyat İnstitutu çoxəsrlik Azərbaycan ədəbiyyatının xəzinələrini açan mühüm və nüfuzlu qurum kimi xidmət edir. Ədəbiyyat İnstitutu elmi tədqiqat sahəsi kimi bədii ədəbiyyatın əsas mahiyyətini və cəlb olunan yaradıcılıq proseslərini işıqlandırır, onların əhəmiyyətini qiymətləndirir, gələcək inkişaf üçün potensial trayektoriyaları işıqlandırır və onlara təsir göstərir. Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu özünün şanlı tarixi, davamlı elmi ənənələri, görkəmli elmi rəhbərləri, dəyərli elmi irsi ilə diqqətəlayiq elmi yüksəliş mərkəzinə çevrilmişdir.
Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu XX əsrin əvvəllərində fəaliyyət göstərən Azərbaycan Elmi-Tədqiqat İnstitutunun Tədqiqat və Tədris Cəmiyyəti (Azərbaycan Öyrənmə Cəmiyyəti - İ.H.) ilə Dil, Ədəbiyyat və İncəsənət şöbəsinin birləşdirilməsi ilə yaradılmış akademik qurumdur. Ədəbiyyat sektoru 1933-cü il martın 22-də SSRİ Elmlər Akademiyasının Zaqafqaziya bölməsinin tərkibində yaradılmışdır. O, Nizami Gəncəvinin adını daşıyan və Akademiya sisteminə daxil olan Ədəbiyyat İnstitutunun təməl daşı kimi xidmət edir. Ədəbiyyat sektoruna XX əsrin əvvəllərində görkəmli ədəbiyyatşünas alim Əli Nazim Mahmudzadə rəhbərlik edirdi. Əli Nazim bu elm ocağında ədəbi sektorun sədri vəzifəsini tutmaqla yanaşı, ədəbi abidələrin nəşrinə, Salman Mümtaz ədəbi irsinin qorunub saxlanmasına, Hənəfi Zeynallının şifahi ədəbiyyatının sənədləşdirilməsinə, Həsən İmanovun əlyazma mənbələrinin idarə olunmasına da rəhbərlik etmişdir. Mikayıl Rəfili, Bəkir Çobanzadə, Həbibulla Səmədzadə, Əmin Abid, Böyükağa Talıblı, Xalid Səid Xocayev və Paşa Sultanov kimi görkəmli alimlərin töhfələri ədəbiyyat sahəsində elmi araşdırmanın yüksək səviyyəsini dərk etməyə imkan verir. Ədəbiyyat sektoru xalqımızın daxilində ədəbiyyatşünaslıq sahəsində sistemli elmi araşdırmaların aparılması üçün fundamental zəmin yaratmışdır. Qısa müddət ərzində Məhəmməd Füzuli, Mirzə Fətəli Axundzadə, Cəlil Məmmədquluzadə, Mirzə Ələkbər Sabir, Seyid Hüseyn, Sultan Məcid Qənizadənin ədəbi əsərləri tərtib edilərək işıq üzü gördü. Tədqiqat və Tədris Cəmiyyəti dövründə başlanmış folklor materiallarının toplanması və yayılması işi davam etdirilir. “Kitabi-Dədə Qorqud”un elmi nəşri ədəbiyyat sahəsində tərtib edilmişdir. Ədəbiyyatşünaslıq sahəsində XIX-XX əsrlər Azərbaycan ədəbi şah əsərlərinin həyatı və bədii nailiyyətləri ilə bağlı elmi araşdırmalar yaranmışdır. Bundan başqa, 1932-ci il dekabrın 29-da Türk Mədəniyyəti Sarayının (indiki Milli Elmlər Akademiyası Rəyasət Heyətinin binası - İ.H.) Az ÖZFAN-a verilməsi ədəbiyyatşünaslığın, eləcə də digər elmin sistemli inkişafı üçün əlverişli şərait yaratdı [1].
Nəticə
            Ədəbiyyatşünaslıq hər bir xalqın mədəni sahədə inkişafına xidmət edir. Gənclərin yetişdirilməsi zamanı bu prosesinin təşkilinə önəm verilir. Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat institu da bu faəliyyətə dəstək vermək və sahədə olan tədqiqat işlərinin genişləndirilməsi və praktiki cəhətdən inkişaf etdirilməsi məqsədini daşıyır. Tarixən xalqmızın içərisindən çıxan ziyalılar daima bu fəaliyyətə dəstək vermiş hər bir istiqamətdə Azərbaycan xalqının inkişafı üçün zəmin yaratmışdır.

Ədəbiyyat siyahısı
  1. ANL (2018). Ədəbiyyatşünaslıq elmin məbədi. URL:https://www.anl.az/down/meqale/edebiyyat/2018/noyabr/616428.html
  2. Babayev, Y. (2020). Ədəbiyyat tariximizin dövrləşdirilməsi konsepsiyasına konseptual baxış. Ədəbiyyat qəzeti, səh. 23- 29.
  3. Ədəbiyyat qazeti. (2024). Nizami Gəncəvi adına ədəbiyyat institutunun yaradılması və təşəkkül mərhələlərihttps://edebiyyatqazeti.az/news/sience/11437-nizami-gencevi-adina-edebiyyat-institutu-yaradilmasi-ve-tesekkul-merheleleri?fbclid=IwAR2YhTnXWslU9hFsneVWDdyaNdbuzojA154D3HV-i2kKaNyhQcNc1rKF24g
  4. Həbibbəyli, İ. (2019). Azərbaycan ədəbiyyatı dövrləşdirmə konsepsiyası və inkişaf mərhələləri. Bakı, Azərbaycan. Elm.
  5. İsa Həbibəyli, Asif Rüstəmli. Ədəbiyyatşünaslıq elminin məbədi. Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat institutunun təşəkkülü və inkişaf mərhələləri
  6. https://nizamiganjavi.az/institute-of-literature-named-after-nizami-ganjavi/
  7. Teymur Əhmədov. Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat institutu. Bakı 2013


Baxış sayı: 328


Bölməyə aid digər xəbərlər