Bütün xəbərlər
İBRAHİM YUSİFOĞLUNUN VƏTƏN VƏ YURD SEVGİSİ-Gülbəniz Babayeva
Tarix: 06-10-2022 22:15 | Bölmə: Ədəbiyyat

     Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatında öz dəst- xətti,  yaradıcılıq manerası ilə seçilən şair, publisist, yazıçı, pedaqoq  İbrahim Yusifoğlu  zəngin və çoxşaxəli yaradıcılığa malik  sənətkarlarımızdandır. Yarım əsrdən artıq böyük bir yaradıcılıq yolu keçən  şair ədəbiyyat aləminə lirik, incə ruhlu şeirlərlə gəlib. Otuzdan çox kitabın müəllifi kimi tanınan İbrahim Yusifoğlunun “Araz bayatıları” adlı ilk kitabı “Yazıçı” nəşriyyatında (1991) işıq üzü görüb. Şairin bir-birinin ardınca çap etdirdiyi “Bu həyat mənimlə yola getmədi”(1997), “Arxamca boylanan baxışların var” (1999), “Mənim inamımı güllələdilər” (1999), “Sulara danışdım yuxularımı”(2000), “Məni kövrəldəcək kədər qalmadı”(2002), “Gəlib çatdım 50 yaşa”(2004), “Dərdlərin belimi əydi, ay Vətən” (2007), “Mənə bircə gilə göz yaşı bəsdi”(2021) adlı şeir və poemalar kitabında  dərin müşahidə qabiliyyəti, lirik ricətlər, folklordan süzülüb gələn sadə, şirin təhkiyə üslubu, gözəl, anlaşıqlı poetik bir dil, sərrast deyim tərzi, obrazlılıq, fəlsəfi ümumiləşdirmə gücü insanın qəlbini riqqətə gətirir, həyat və kainat haqqında düşüncələrə rəvac verir. Yazıb- yaratmaq şövqü ilə yaşayan şair geniş və məhsuldar yaradıcılığı ilə həmişə oxucuların diqqət mərkəzində olub  və bu gün də dövrün nəbzini tutan əsərləri ilə qəlbləri fəth etməkdədir. İstedadlı sənətkarın müxtəlif mövzulu əsərlərində  Vətən, onun əsrarəngiz gözəllikləri, füsünkar təbiəti, başı bəlalar çəkmiş xalqımızın taleyi, keçmişi və bugünü, Azərbaycan torpaqlarının bütövlüyü uğrunda şəhidlik zirvəsinə yüksələn mərd oğullarımızın misilsiz qəhrəmanlıqları, el-oba, yurd sevgisi başlıca yer tutur.   İbrahim Yusifoğlu böyük önəm verdiyi bu taleyüklü problemləri yaradıcılığının prioritet mövzusuna çevirmiş, vətənimizin azadlığı yolunda canını fəda edən igidlərimizin əziz xatirəsinə dörd kitab həsr etmiş, qeyrətli oğullarımızın müqəddəs  adını və pak əməllərini əbədiləşdirmişdir.
İbrahim Yusifoğlunun poetik yaradıcılığında şairin 2021-ci ildə çapdan çıxan “Mənə bircə gilə göz yaşı bəsdi” adlı şeirlər kitabının  özünəməxsus yeri var. Kitabda “  beş silsilə “də qruplaşdırılan  şeirlərin “I silsilə” sində Azərbaycan, onun  keşməkeşli tarixi ,  erməni vandallarının  zaman-zaman imperiyanın əli ilə xalqımızın başına gətirdiyi fəlakət və soyqırımlar, otuz il daşnakların işğalında qalan, vandalcasına yerlə-yeksan edilən Qarabağın acınacaqlı taleyi, nəhayət, 2020-ci ilin 10 Noyabrında Ali Baş Komandan cənab İlham Əliyevin müdrikliyi və uzaqgörənliyi, müzəffər ordumuzun qəhrəmanlığı və xalqımızın bir yumruq kimi birləşməsi nəticəsində əldə etdiyimiz tarixi qələbəmiz yüksək sənətkarlıq və milli təəssübkeşliklə əksini tapmışdır. Bu bölmədə yer alan” Zəfər nəğməsi”, “Yaşa müstəqillik çağını, Vətən”, “Şuşa”, “Xocalım, hey...Xocalım”, “Əsgər inamı”, “Şəhid anaları”, “Mənim dərdim dərdləşməli dərd deyil”, “ O torpaqlar gözləyirlər bizləri”, “Oğuz torpağıdır özü Kərkinin”, “Sizi dərəmmədim, lalə,nərgizim”, “İnanırıq”, “Qovuşacaqdı”, “Qalib olacaqsan” və başqa şeirlər dərin təfəkkürə, ağıllı məntiqə, həssas qəlbə və zəngin müşahidə qabiliyyətinə malik olan şairin ürək çırpıntıları təsiri bağışlayır. Şairin Vətən sevgisi bütövlükdə bəşəriyyətə olan sevgisinin ən uca və ali məqamında dayanır. Buna görə də yaradıcılığı boyu varlığı qədər sevdiyi vətənini azad, xoşbəxt, müstəqil görmək istəyi şairin yaradıcılığının əsas leytmotivinə çevrilir. İbrahim Yusifoğlunun 44 günlük Vətən müharibəsinə həsr etdiyi qalibiyyət duyğulu şeirləri də məhz bu ülvi hisslərin təbii yaşantıları kimi könüllərə məlhəm olur:

İgidlərlə o, eyləyər yoxdan var,
Mərd əllərdə ilmələnər, toxunar,
Azad eldə, azad dildə oxunar,
Zəfər nəğməsi.

   İbrahim Yusifoğlunun qələbə soraqlı şeirlərində  döyüşlərdə mərdliklə
vuruşan, böyükideallar uğrunda hər cür fədakarlığa hazır olan, ölümün gözünə dik baxan, şücaət və qəhrəmanlıq ğöstərən Azərbaycan əsgərinin yenilməz obrazını görürük. Doğma torpaqlarının yağı düşmən əlində qalmasını heç bir vəchlə qəbul etməyən bu cəsur, yenilməz vətən oğlu bilir ki, Odlar yurdunun bir qarış torpağı belə ermənilərin  murdar ayaqları altında qalsa  Vətən onu bağışlamaz:

Heç bir zaman bağışlamaz,
Ana torpaq, göy məni.
“Xarı bülbül” oylağında
Yaşadıqca erməni.

Şeirin mətin, iradəli və cəsur qəhrəmanı Azərbaycan əsgərinin  ümumiləşmiş obrazı kimi təqdim olunur, onun  anasına xitabı cəbhədə olan hər bir qəhrəman oğulun anası və Ana Vətəni qarşısındakı müqəddəs andı təsiri bağışlayır:

Əziz anam, qəm eyləmə,
Böyüdübsən  ər məni.
Daha bizim önümüzdə
Dura bilməz erməni.


       Vətən torpaqlarının nicatı yolunda şəhidlik məqamına yüksəlməyi xoşbəxtlik sanan əsgər öz istəyinə çatması üçün Ulu Yaradana üz tutur:

Namus,  qeyrət  yolundaca
Tanrım, şəhid ver məni.
Bu torpaqda qan qusubdu,
Gavur, dinsiz erməni.

   Şeirin ümumi ruhuna bir nikbinlik hakimdir. Artıq mənfur düşmən doğma Qarabağımızdan  qovulub, indi yağı düşmənin  murdar nəfəsi bu gözəlliyi korlamır, tarixi dədə-baba yurdumuz  ağır və üzücü sıxıntıdan xilas olub, elimiz, obamız toy-bayram əhval- ruhiyyəsindədir:

Qələbəyə səsləyibdi,
Mətin nəğmə, şeir məni
Qarabağdan qovulubdu,
Yurd-yuvasız erməni.

     Azərbaycan xalqının tarixi qələbəsinin zirvəsində  ana yurdumuzun çarpan ürəyi, gözəlliklər diyarı, şeir, sənət ocağı, musiqi beşiyi Şuşanın 28 ildən sonra erməni işğalından azad edilməsi  kimi müqəddəs bir qalibiyyət dayanır.  Hər bir vətən övladı kimi şairin qəlbini riqqətə gətirən, sözlə ifadə olunması qeyri- mümkün olan bu qürurverici məqamın yüksək poetikliklə vəsfi “Şuşa” şeirində  bütün təfərrüatı ilə açıqlanmışdır:

Dünyanın müqəddəs günüdür, bu gün,
Xoş müjdə qəlbləri gətirib cuşa.
Gözlər bulaq kimi coşub-çağlayır,
Bu gün anasına qovuşur Şuşa.


        Uzun illər  qələbə müjdəsinin həsrətiylə yaşayan, sızlayan yaralarına duz basılmışhəmvətənlərimizə  məlhəm olan, onların nisgilinə, ayrılığına son qoyan o böyük gücün, yenilməz qüdrətin xalqla  hakimiyyətin sarsılmaz birliyində görən şair bu tarixi məqamı yüksək şairanəliklə əks etdirir:

Nə qədər qəlbləri sevgisi sarmış,
Ali Baş Komandan bəxtini yazmış,
Bütöv Azərbaycan Şuşaya yarmış,
Hamısı bir olub qalxdı vuruşa,
Vəhşi caynağından qurtuldu Şuşa!

Şuşa!-qeyrət, şərəf, qürur şəhəri,
Şəfəqə dönəcək hər bir səhəri,
Dünyaya səs salıb dönüş zəfəri,
Xoş müjdə qəlbləri gətirib cuşa,
Bu gün anasına qovuşur Şuşa!

     Respublika  Prezidenti cənab İlham Əliyevin sərəncamı ilə 2022-ci il “ Şuşa ili” elan olunub.  İbrahim Yusifoğlu  bu əlamətdar hadisəyə bir vətəndaş şair kimi  münasibətini poetik  misraları ilə reallaşdırıb:

Qazanılan zəfərə
Heyran qalıbdı dünya.
Bu möhtəşəm qələbə
Çatıb ulduza, aya.

Urəklərə yol tapan,
Günəşingurselidi,
Yer, göyboyanıbnura
 Bu il“ Şuşaili”di.

Şairin Qarabağ silsiləsinə həsr etdiyi çoxsaylı şeirləri içərisində bir zamanlar əsrarəngiz gözəlliyi, var-dövləti, sərvətiilə yağı ermənilərə gözdağı olan,  “çiçəklərin çətrinə” bürünən Ağdamın  real təsvirini verən “Ağdam şəhəri” şeirinin xüsusi yeri var.   30 il öncə çal-çağırı, toy-büsatı ilə könülləri riqqətə gətirən bu qədim diyarın erməni cəlladlarının əli ilə viranəyə , xarabazarlığa, ruhlar şəhərinə çevrilməsi şairi dərindən kədərləndirir:

“Şirlər”, “Pələnglər” susdu,
Ağır gəldi adama.
Çaqqallar sürü ilə,
Doluşdular Ağdama.

İllərlə bu şəhərdə
Uladılar, əsdilər.
Ağdamın yollarını
Hər bir yerdən kəsdilər.

Viran qaldı hər nə var,
Olanlar yalan oldu.
Ən nadir ağaclar da,
Doğrandı, talan oldu.


     Şair “Belə cənnət guşədə, bir canlı qoymadılar”- misrasında vəhşiləşən ermənilərin bu gözəlliklər məskənini yerlə-yeksan etməsini, yer üzündən silməsini, insanları qətlə yetirməsini qəlb göynədən misraların ağırlığında yana-yana tarixləşdirir. Şair ermənilərin genosid siyasətini, qədim toponimlərimizin, yer-yurd adlarımızın dəyişdirilərək erməniləşdirilməsinin, viran qoyduqları yurdların minalarla doldurulmasının  bəşəriyyətə vurulan böyük zərbə olduğunu üsyankarlıqla yazıb göstərir:
 

O qədər azğınlaşıb,
Yollarını azdılar.
Qədim Türk oylağına
Erməni ad yazdılar.

Dünya gördü çaqqallar,
Quduzluqda təkdilər.
Taxıl zəmilərinə
Minaları əkdilər.

     Bütün bunlarla yanaşı, şeirin ruhunda xöşbəxt gələcəyə dərin inam hissi də öz əksini tapır. Şəhərin kahkəşanlarla nurlanacağına, o yerin sakinlərinin yenidən doğma yurdlarına dönəcəyinə, firavan və azad bir həyatın başlanacağına böyük ümidlər bəslənilir:

Baş Komandan söylədi:
-Gələcəkdi bir səhər
Məhv edilmiş bu yerdə,
Ucalacaq gur şəhər.

Gündüz Günəş, gecə Ay,
Qoynuna nur saçacaq.
Xoş, firavan günlərə,
Ağdam qucaq açacaq.

    Doğrudan da, İbrahim Yusifoğlunun poeziyasında nikbin notlarla qələmə alınan arzular Ali Baş Komandanın ağıllı, müdrik siyasəti və müzəffər ordumuzun qəhrəmanlığı sayəsində gerçəkləşdi.
          İki yüz illik işğala son qoyan bu tarixi qələbə təəssüf  ki, qurbansız əldə edilmədi. Üç minə qədər  şəhid oğullarımızın  canı-qanı bahasına , bundan qat-qat çox qazilərimizin qəhrəmanlığı sayəsində  şər  və nifaq toxumu səpənləri, imperializmin şovinist qüvvələrini  məğlub edib, öz zəfər bayramımızı qazanmağa nail olduq. Sevinclə kədərin çulğalaşdığı bu qürurverici və kövrək məqamlar İbrahim Yusifoğlunun həssas qəlbindən süzülərək misralarda  arınıb, durulub, cilalanıb  və ən incə məqamda qərarlaşıb :

Zəfər günlərini yaşayır Vətən
Sevinc içindədir torpağım, daşım.
Elin ağır günü, qeyrət dəmində
Ölümü Tanrıdan gələn qardaşım!

Qəbrin nurla dolsun, işıqla dolsun,
Müqəddəs ölümə çatan qardaşım,
Əbədi mənzilin behiştlik olsun,
Torpağın qoynunda yatan qardaşım!
...Elin ağır günü, qeyrət dəmində,
Ölümü Tanrıdan gələn qardaşım!..


       Şairin “ Şəhid anaları” şeirində zərif çiyinlərində dünya boyda dərdin ağırlığını daşıyan,  möhnət içərisində qovrulan, arzuları  cilik-cilik olan ananın obrazını görürük . Min bir əziyyətlə oğul böyüdən ana  övladı ilə bağlı bütün ümidləri puça çıxdıqda geniş dünya onun üçün məzarıstana çevrilir, sinəsinə çalın-çarpaz dağ çəkilir. Lakin ana qürurludur, çünki o, ən yüksək adı –Şəhid Anası adını daşıyır. Bundan uca bir məqamı təsəvvürə gətirmək çətindir:

 Neçə illər idi qansız yağılar,
Dərdlə sinələri dağlayıbdılar.
Dünyada ən qəmli ağılar ki, var,
Şəhid anaları ağlayıbdılar.


        Şair həssas ana qəlbinin ən incə tellərinə toxunaraq onun xoşbəxt günlərinə xəyalən ekskurslar edir, hər an  oğul nəfəsinin hərarətini  duyanbu müqəddəs insan  onun varlığı ilə ömrünün ən unudulmaz anlarını xatırlayır:

Oğulla bir yerdə ötən illəri ,
Ömrə ən müqəddəs il sayıbdılar.
Acılı-şirinli xatirələri
Şəhid anaları yaşayıbdılar.


         Şair oğul toyu üçün tikdirdikləri allı-güllü toy libaslarını qara örpəklə  əvəz edən anaların  dərdini, qəmini ürək ağrısı ilə qələmə alır:

Zərif ziynətləri, gözəl geyimi,
Oğul toylarına saxlayıbdılar.
Taleyin qarası hopmuş örpəyi,
Şəhid anaları bağlayıbdılar.


Kitabda toplanmış şeirlərdə tarixi qələbəmizə qədər keçən o ağrılı- acılı məqamları xatırladan, erməni qəsbkarlarının tapdağı altında inləyən doğma Qarabağımızın həsrətli və möhnətli anları şairidərindən kədərləndirir. Haqsızlıq məngənəsində boğulan Azərbaycan xalqının taleyinə biganəlik, dünya ictimaiyyətinin bu ədalətsizliyə göz yumması, bir çox dövlətlərin  erməni işğalçılarını dəstəkləməsi çox doğru olaraq, bəşəriyyətə  qarşı bağışlanmaz bir cinayət aktı kimi səciyyələndirilir. Xüsusilə,  ermənilərin Xocalıda törətdikləri soyqırım aktı analoqu olmayan, insan təhtəlşüurunun, idrakının qəbul edə bilmədiyi, vəhşiliyin ifrat bir dərəcədə təzahür etdiyi qətliamın həyata keçirilməsi kimi xarakterizə olunur. Şair  qeyri-insani hisslərlə yaşayan, bəşəriyyətə qənim kəsilən, insanlıq adına ləkə olan   quduzlaşmış erməni daşnaklarının törətdiyi bu qanlı qırğını ürək ağrısı ilə, yana- yana nəzmə çəkir və tarixləşdirir:

Yetişən olmadı o gün dadına,
Axan qanlar hopdu yeddi qatına.
Səni tay tutdular yaslı Xatına,
Dilimi yandıran yanıqlı ağım-
Xocalım hey... Xocalım...

    Şair bu yanıqlı elegiyada baş verən qanlı hadisələrin  dəhşətlərini, qəm, kədər və faciənin intəhasızlığını göstərməklə yanaşı, düşmən əliylə qətlə yetirilən minlərlə soydaşımızın, dağıdılan, viranəyə çevrilən yurdumuzun, axıdılan qanlarımızın  qisasının alınacağına, o müqəddəs yerlərin  azad ediləcəyinə dərin ümid bəsləyir. Yenidən bu məğrur, əyilməz, qəhrəman xalqımızın şəhidlərimizin qanı ilə suvarılmış doğma Xocalımıza qayıdacağını çox böyük uzaqgörənliklə, inamla qələmə alır:

Qoynundakı yadlar qovulacaqdır,
Şişmiş burunları ovulacaqdır,
Bu dərd içimizdən qovulacaqdır,
Sinəmə çəkilən sağalmaz  dağım-
Xocalım hey... Xocalım!

      Şeirdə diqqəti cəlb edən əsas məqamlardan biri də şairin  yüksək poetikliklə  dərin qəm, kədər, hüzn, ələm hissini təbiətlə üzvi şəkildə təqdim etmə bacarığındadır. Təbiətlə insan arasında çox incə bir şəkildə əlaqə yaradan şair bu iki böyük qüvvənin harmoniyasını ustalıqla sintez edir, fəlsəfi və metafizik qanunauyğunluqların vəhdətini sərgiləməyə nail olur:

Günəş üzərinə qəm saçacaqdır,
Otlar göz yaşıyla boy atacaqdır,
Lalələr rənginə qan qatacaqdır... 
Baharda saralan yaşıl yarpağım-
Xocalım hey...Xocalım!


      İbrahim Yusifoğlunun poeziyasındatəəssüratdan boy verən poetik nümunələr şeirə bir canlılıq, təbiilik gətirir. Şair bəzən şahidi olduğu, bəzən isə eşitdiyi hadisə və əhvalatlara  yüksək sənətkarlıqla mozaik  fon verir, onun sözlə rəsmini cızaraq oxucunun gözləri qarşısında ecazkar, təsirli və yaddaqalan tablo yaradır. Bu baxımdan şairin Şərurda erməni cəlladları tərəfindən  qətlə yetirilən iki azərbaycanlı polisin xatirəsinə ithaf etdiyi “Sizi dərəmmədim, lalə, nərgizim...” sərlövhəli şeiri təbiətlə cəmiyyətin qırılmaz tellərlə bağlı olduğunu göstərən canlı lövhə təsiri bağışlayır:

Gördüm taladasız, yüyürdüm dərəm,
Elə ilk addımdan büküldü dizim.
Düşmən gülləsinə demə hədəfəm,
Sizi dərəmmədim, lalə, nərgizim!


           Bu sızıltılı misralar nankor erməni gülləsinin qurbanına çevrilən şəhidlərin dilindən səsləndirilir. Şair təbiətin ecazkar gözəlliyi qarşısında əyilərək lalə, nərgiz dərən gənclərin romantik və insani duyğuları ilə onları qətlə yetirən daşqəlbli varlıqlar arasındakı təzadlı məqamlara diqqət çəkərək,  erməni vandallığının son həddə çatdığını dərin qəzəb və nifrət hissiylə oxucuya çatdırır. Şeirin sonrakı bəndində şair öz fəlsəfi düşüncələrini  bədii sualın və lirik ricətlərin köməyilə reallaşdıra bilir:

Nərgizim, necə də ətirlənibsən,
Dərib yaxasına taxanın hanı?
Mənim lalə gülüm, çətirlənibsən,
Rənginə rəng verib şəhidlər qanı!


       Şeirin sön bəndində şairin  baş verən bu haqsızlığa qarşı barışmazlığı, üsyankarlığı ön plana çəkilir, bütün bunların fonunda  güllələnən insanlarla eyni taleyi yaşayan güllər arasındakı bənzərliklər, oxşarlıqlar simvollaşdırılaraq ümumiləşdirilir:

Bu necə dövrandı, necə taledi,
Haqsızlıq qəlbləri yandırıb-yaxır.
Sizin günahınız, a güllər nədi?
Yağır üstünüzə, güllələr yağır!


          Şairin çoxşaxəli yaradıcılığında gələcəyimiz olan uşaqlara həsr etdyi müxtəlif janrlı əsərlərin xüsusi yeri var. İbrahim Yusifoğlunun uşaqlar üçün beş adda qələmə aldığı şeirlər, poemalar və pyeslər, əxlaqi- didaktik mahiyyətli əsərlər  onlara vətənpərvərlik ruhu, ana  torpağa, onun ecazkar möcüzələrinə sevgi aşılayır. Bu ibrətamiz xarakterli  əsərlər əsl sənət nümunəsi  kimi gənc nəsildə milli-mənəvi dəyərlərin formalaşmasına güclü təkan verir.
İbrahim Yusifoğlu həm də  xeyli müddət müqəddəs müəllimlik peşəsi ilə məşğul olduğundan  şağirdlərin psixologiyasını dərindən öyrənmiş, insanın daxili dünyasını, hiss və duyğularınıtəbii və inandırıcı boyalarla verməyə müvəffəq olmuşdur. Şairin poetik dünyasına hakim kəsilən səmimiyyət, zəriflik, hadisələrə, ətraf aləmə və obrazlara həssaslıqla yanaşma  sənətkarın bütün yaradıcılığının canına -qanına hopmuşdur. Bu  yüksək məziyyətlər şairin digər mövzulu əsərləri ilə yanaşı, yeddi adda nəşr etdirdiyi “Safdır, müqəddəsdir müəllim ömrü “ silsiləsində yazdığı əsərlərinin də ruhuna hakim kəsilmişdir.

Gülbəniz Babayeva,
AMEA Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu
 Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsinin
 aparıcı elmi işçisi, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent



Baxış sayı: 506


Bölməyə aid digər xəbərlər