12:58 / 23-11-2024
Azərbaycanda zəlzələ oldu
Bütün xəbərlər
9 may Qələbə günündə-Fidan Abdurəhmanova
Tarix: 09-05-2022 21:32 | Bölmə: Ədəbiyyat


     Hər ilin 9 may tarixində babamı xatırlayıram. Babam  hər il bu tarixdə təzə paltarlarını geyinib medallarını taxaraq televizorun qarşısında oturardı. O bu medalları pencəyinin sinəsinə taxdıqca keçdiyi dörd illik müharibə yolunu xatırlayaraq, dönə-dönə köks ötürürdü. 1941-ci ildə babam Tibb Universitetinin cərrahiyyə fakültəsinin sonuncu kursunda oxuyurdu. Müharibə başlayanda babam artıq təhsilini başa vurmuş məzun kimi döyüşə göndərilir. O dörd il ərzində həm əsgər kimi vuruşur, həm də cərrah kimi işləyirdi. O minlərlə əsgərin yarasını təmizləyib, ayağını amputasiya edərək sağaltmışdı. Döyüşlərdəki şucaəti müharibədən sonra uzun illər danışılırdı. Müharibənin acınacaqlı günlərindən onda müxtəlif xüsusiyyətlər yaranmışdı. O hec vaxt mağazadan təzə çorək almazdı. Satıcının müdaxiləsinə baxmayaraq piştaxtanın ən boyat çörəyini götürərdi. Bu çörəyin həsrətini o qədər çəkmişik ki... deyərdi və tez-ez döyüş yoldaşları ilə keçirdiyi pulsuz və yeməksiz vaxtlarından danışardı. Cətin günlərin geridə qaldığına uzun müddət inana bilməmişdi. İyirmi il tibbi çantası yanında hazır vəziyyərdə yatırdı.
    Beləliklə babam 1941-45-ci illərdə Böyük Vətən Müharibəsinin fəal iştirakçısı olur. O Berlində körpünün divarına imzasını çəkəndə yenə də sağ salamat evinə qayıdacağına inanmırdı. “Biz ölümün gözünün içinə baxa-baxa irəliləmişik” deyirdi. Müharibədən qələbə günü qayıdan babam diplomunun müharibə zamanı itdiyini və oxuduğu illərin ləğv olunduğunu eşidir. Müharibənin ən ekstremal vəziyyətlərində əsgərlərin üzərində cərrahiyyə əməliyyatı aparan babamı heç yerdə işə götürmədikləri üçün darıxır. Növbəti il yenidən Tibb Universitetinə qəbul olur və ömrünün sonuna kimi təcili yardımda işləyir. 
    Babam tez-tez müharibədə qarstlaşdığı qəzəbli müqavimətlərdən danişırdı.Müharibənin son hədəfi zəngin neftəsahib Bakı şəhəri olduğunu bütün Zaqafqaziya bilirdi. Azərbaycan 416-cı atıcı diviziyası ilə müharibəyə qoşuldu. Rəhbəri rus olsa da, şöbə rəisi azərbaycanlı polkovnik Rəşid Məcidov bu diviziyanı Berlinə kimi apardılar.
Müharibənin izləri silinsə də hər ilin qələbə günündə babam bütün hadisələri ardıcıllıqla xatırlayaraq danışırdı. O, hər il olduğu kimi bu il də yeni pencəyini geyinib, medallarını taxacaqdı. Bir gün əvvəl telefon kitabçasını açıb döyüş yoldaşlarına zəng vurdu. Xeyli danışdıqdan sonra barmaqlarının ucu ilə gözlərinin dibini sıxıb, əlini üzünün qırışlarında gəzdirdi. Müharibənin qəhrəman şahidləri illər keçdikcə azalırdı. Döyüş yoldaşlarının çoxunun rəhmətə getdiyini eşidəndə, televizoru açaraq yüksək səslə müharibəyə aid verilişlərə baxmaq üçün gözlərini cəmlədi. Bəlkə də, döyüş yoldaşlarından kimisə axtarırdı. İndi ekranda gördüyü müharibənin bütün rəngsiz əsgərləri onun doğması idi.
    Bayram paltarlarını və medallarını yaxınlığındakı stulun üzərinə səliqə ilə yığıb yatmışdı. Və bir daha ayılmadı. O, öz döyüş yoldaşlarına qovuşaraq yəqin ki, ruhu şad idi. Biz isə bu il “9 may Qələbə günü”nü onun medalları və xatirələri ilə keçirdik.

Fidan Abdurəhmanova,
Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent



Baxış sayı: 624


Bölməyə aid digər xəbərlər