14:26 / 23-11-2024
Şeyx Portuqaliyaya gedir
12:58 / 23-11-2024
Azərbaycanda zəlzələ oldu
Bütün xəbərlər
Sadəlik və səmimiyyətin poeziyası-Zəkulla Bayramlı
Tarix: 10-10-2021 21:19 | Bölmə: Ədəbiyyat

     
Naxçıvan ədəbi mühitinin yetirməsi olan İbrahim Yusifoğlu çağdaş Azərbaycan poeziyasında öz yeri, öz səsi olan şairlərimizdəndir. 50 ildən artıq şeir yaradıcılığı və mətbuat aləmində qələm çalan İbrahimn Yusifoğlunun indiyədək 30adda  kitabı nəşr olunmuşdur. Gənc yaşlarından müəllim və pedaqoji işçi kimi fəaliyyət göstərsə də, şairlik fitrətinə həmişə sadiq qalmış, ürəyindən keçənləri ardıcıl olaraq poetik yaşantılar şəklində əbədiləşdirməyə çalışmışdır. Elə bunun nəticəsidir ki, çalışdığı pedaqoji mühit və təhsil sahəsində gördüyü, duyduğu və yaşadığı hiss və düşüncələri, qarşılaşdığı çeşidli insan obraz və xarakterlərini müxtəlif janrlarda qələmə aldığı əsərlərində görmək mümkündür.Uşaqlar üçün şeir, poema və mənzum pyeslərin, qabaqcıl müəllim və təhsil işçilərinin həyat və yaradıcılığından bəhs edən çoxcildliyin, vətənimizin azadlığı və bütövlüyü uğrunda şəhidlik zirvəsinə yüksəlmiş igidlərimizin döyüş yolunu əks etdirən nəsr əsərlərinin müəllifi olsa da, fikrimizcə, o, hər şeydən qabaq, lirik şair kimi tanınmaqdadır. Təsadüf deyil ki, bu yaxınlarda çapdan çıxmış “Mənə bircə gilə göz yaşı bəsdi” adlı yeni kitabında barlı-bəhərli şair ömrünün müxtəlif dönəmlərində qələmə aldığı lirik-romantik şeirləri toplanmışdır.
         Xalqımızın qeyrətli oğullarının, şanlı ordumuzun azğın düşmənlər üzərində çaldığı möhtəşəm qələbəni müjdələyən “Zəfər nəğməsi” şeiriylə açılan kitabdakı şeirlər 5 silsiləyə bölünüb, qruplaşdırılıb. Akad. İsa Həbibbəyli kitaba yazdığı “İbrahim Yusifoğlunun poetik dünyası və uğurları” adlı çox maraqlı və səmimi ön sözdə şairin bütün yaradıcılığını araşdırır, müxtəlif janrlarda yazılmış əsərləri üzərində maraqlı təhlillər aparır. “İstedadı şeirlərin ruhu və qanadı, zəhməti isə mahiyyəti və bəzəyi” hesab edən görkəmli alimin fikrincə, “qoynunda doğulduğu dağlı-aranlı qədim Şərur çuxurunun, Saralı-Xançobanlı Arpaçayın təbii görkəmi, həyat ritmi İbrahim müəllimin şeirlərində özünün əsl poetik mənasını və bədii obrazını tapa bilmişdir”.Kitabı diqqətlə oxuyan hər kəs bu sözlərin doğruluğuna inanar, şairin doğulub yaşadığı, ömür-gün sürdüyü diyarın, bölgənin və ümumən Azərbaycan təbiətinin təsvir olunduğu rəngarəng şeirlərlə qarşılaşar.
                                    Ürəkdə qan coşar, ilham çağlayar,
                                   Bu qədim qalanı seyrə gəlincə.
                                   Hər kəsi özünə qəlbən bağlayar,
                                   Qürur mənbəyimiz məğrur Əlincə.
                                                              “Əlincə”
26 il erməni işğalında qalan Günnüt kəndinin azad edilməsi şairin qəlbini ehtizaza gətirir, bu münasibətlə yazdığı “Günnütüm” şeirində daxili hiss və həyəcanlarını gizlədə bilmir:
                                  Salam, Oğuz eli, vətən torpağı,
                                  Salam, Dədəd Qorqud gəzən Günnütüm.
Kitabda 44 günlük II Qarabağ müharibəsində şanlı ordumuzun zəfər yürüşünü əks etdirən misralar da vardır:
                                  Nəğmələrin müqəddəsi, ulusu,
                                  Meyvələrin ən şirini, sulusu.
                                  Bulaqların ayna kimi durusu,
                                  Zəfər nəğməsi.
                                                                        “Zəfər nəğməsi”
Qarabağın və ümumən Azərbaycanın baş tacı olan Şuşanın düşmən işğalından azad edilməsi şairi daha çox duyğulandırır, bu möhtəşəm qələbə gününün sevincini “Şuşa” şeirində oxucuları ilə belə paylaşır:
Dünyanın müqəddəs günüdür bu gün,
                                 Xoş müjdə qəlbləri gətirib cuşa.
                                 Gözlər bulaq kimi coşub-çağlayır,
                                 Bu gün anasına qovuşur Şuşa.
Ulu Naxçıvanın düşmən caynaqlarında qalan Kərki kəndinin də hayı-harayı kitabda əks olunub, “Kərki” adının xəritədən silinməsi müəllifi, haqlı olaraq, qəzəbləndirir, bu ədalətsizliyə qarşı öz etiraz səsini ucaldır:
                                  Adı xatırlanmır, dərdi çəkilmir,
                                  Deyilmir dünyada sözü Kərkinin.
                                  Bir nöqtə boyda da şərti çəkilmir,
                                  Yoxdu xəritədə özü Kərkinin.
                       “Oğuz torpağıdır özü Kərkinin”

     30 ilə yaxın düşmən tapdağında qalan bölgələrimizin hava durumu haqqında verilən məlumatlar bir vaxtlar ermənilərin istehzalı gülüşünə səbəb olurdu, “Qarabağın torpağı kimi havasını da almışıq” – deyirdilər. İndi isə hər gün televizorda deyilən hava durumu xüsusi ləzzət eləyir, insana fərqli qürur hissləri yaşadır. Bax, bu kimi adi, əslində adi olmayan gündəlik hadisələr də şeirə çevrilir İbrahim Yusifoğlunun poetik dünyasında. Cəbrayılın, Füzulinin, Ağdərə və Şuşanın gündəlik hava durumunu indi hamımız ayrıca intizarla gözləyirik, iftixarla dinləyirik, çünki indi bu bizə, doğrudan da, hava-su kimi lazımdır.
         İbrahim Yusifoğlunun şeirləri içərisində ən çox mənim diqqətimi çəkən onun öz fərdi üslubuna uyğun olaraq qələmə aldığı lirik şeirləridir. Bu şeirdlərdə indi çoxlarının xoşuna gəlməyən romantik bir kədər duyulmaqdadır.
                                    Bir payız günündə gəldim dünyaya,
                                    Təbiət əyninə çəni geyibmiş.
                                    Çoxu sevinsə də tanrı payına,
                                    Sən demə, bu dünya mənlik deyilmiş.
                  “Sən demə, bu dünya mənlik deyilmiş”
Bəzən bu cür lirik-romantik havalara köklənən şair “Bu həyat mənimlə yola getmədi”, – deyir, bəzən bir az da dərinə gedir, daha bədbin duyğulara qapılır. Nə yaxşı ki, belə məqamlar İbrahim müəllimin nikbin poeziya kəhkəşanında çoxluq qazanmır, ötəri, keçici könül yaşantıları kimi bərq vurur.
                                    Çıxıb gedəcəyəm sənin əlindən,
                                    Dünya, fərq qoymadın ölüyəm, sağam.
                                    Ruhuna qəm hopmuş nəğmələrimlə
                                    Özgə bir dünyada yaşayacağam.
                                                         “Çıxıb gedəcəyəm”
Görünür, məhz belə sıxıntılı ömür pillələrində şair O.Sarıvəllinin “Hər kim yüz il yaşamasa, günah onun özündədir” misralarına etiraz edir:
                                     Haqq sözünü haqq eşitmir,
                                     Ürək qalır yana-yana.
                                     Gözlərindən şeytan itmir,
                                     Üz tutsan da biyabana.
                                                    “Yaşa, görüm”
Hər yerdə, hər zaman incə ruhlu adamların həyatını zəhərləyən şeytan xislətli ikiayaqlıların üzündən “İstəmirəm belə yüzü”, – deyir, yüz il yaşamaqdan boyun qaçırır. Ümumən götürsək, nikbin poetik duyğular üzərində köklənmiş İbrahim Yusifoğlu poeziyasında, az da olsa, belə düşündürücü kədər motivli misraların varlığı təbii görünür, qapısı hər qonağa açıq olan şair ürəyinin çeşidli çırpıntıları kimi şeirə yansıyır.
Bu kövrək məqamlar, titrək çırpınışlar bəzən şairi ölüm həddinə də aparıb çıxarır; “Dost olmuşam mən ömrümə qənimlə, Mən ölümün qonağıyam, qonağı”, – deyir. Bəzən də hətta özünü ölmüş bilir, öz məzarı başında özünü ağlayır, yəni cismani yoxluğundan mənəvi varlığına tamaşa edir.
                      İzimi tapmadım torpaq-daşında,
                      Gözlərim dolaşdı kəndin qaşında,
                      Mənimçün qazılan məzar başında
                      Mən özüm-özümü ağlayan gördüm.
                “Mən özüm-özümü ağlayan gördüm”
        
     2003-cü ildə qələmə alınmış “Dərdlərin belimi əydi, ay Vətən!” adlı şeirdə vaxtilə hamımızı düşündürən, qayğılandıran, dost-düşmən yanında bizə başıaşağılıq gətirən fikir və duyğular həssas oxucunu kövrəldir, ürəyini ağrıdır, ancaq bu ağrı daha o vaxtkı ağrılardan deyildir, daha belimiz əyri ola bilməz, başımızı dik tutub şax gəzə bilərik.
                                Nə vaxt igidlərin dinib gələcək?
                                Sehirli xalçaya minib gələcək?
                                Ağ atın belinə sinib gələcək?
                                Dərdlərin belimi əydi, ay Vətən!

    Elə həmin dövrlərin məhsulu olan başqa bir şeirdə də yenə kövrək və sınıq ürəyin döyüntüləri özünü göstərir, itirdiyimiz torpaqların, mənəvi dəyərlərin günahını şair özündə görür, buna görə də ilahidən bağışlanmasını xahiş edir:
                                 Getdi əlimizdən vətən torpağı,
                                 Geymədim əynimə kəfən torpağı,
                                 Gücüm yox qaytaram gedən torpağı,
                                 Məni günahıma bağışla, allah!
                                 Əllərim çatmayır paralarına,
                                 Şerimlə duz səpdim yaralarına.
                                 Məni almadılar aralarına,
                                 Məni günahıma bağışla, Allah!
                    “Məni günahıma bağışla, allah”
        
      “Xəzər dənizinə açıq məktub” şeirində yaşayıb-yaratdığı Şərur bölgəsindənBakıya salam göndərən, Xəzərin üzündən öpmək arzusunda olan şair sonda sanki bütün bölgə insanlarının dilmancına çevrilir, Xəzərin xarici ölkələrə daşınan var-dövlətindən az da olsa pay umur. Özü də bunu uzun-uzadı söz-söhbətə çevirmir, yalnız utanaraq əlinin qaşındığını deyir, başqa heç nə:
                                  Xəbərlərdən eşidirəm,
                                  Sərvətin-varın daşınır.
                                  Utanıram sənə yazam,
                                  Mənim də əlim qaşınır.
         İbrahim Yusifoğlunun hələ 1996-cı ildə yazdığı başqa bir şeiri haqqında burada ayrıca söz açmaq istərdim. Bəlkə də şairin özünün və çoxlarının o qədər də diqqət yetirmədiyi bu kiçik şeirdəki kədərli doğmalıq, nisgilli həssaslıq adamın əlindən tutub qəribə duyğular səltənətinə aparır:
                                  Bu da bir taledi, başım üstündən
                                  Bulud çəkilmədi, günəş doğmadı.
                                  Heç nə istəmirəm Tanrıdan ki, mən
                                  Ruhuma bircə bu yağış doğmadı.
                                  

                                   ...Mənim qismətimə ağrıyan qarı,
                                   Dövrü lənətləyib qarğıyan qarı.
                                   Ümidi Tanrıya bağlayan qarı,
                                   Ruhuma bircə bu qarğış doğmadı.
                                  

                                   Mənim şeirlərim yanğılarımdı,
                                   Onlarda məhəbbət, kədər varımdı.
                                   Qəlbimdən ələnən yağışlarımdı,
                                   Ruhuma bircə bu yağış doğmadı.
               “Ruhuma bircə bu yağış doğmadı”
        
     “İbrahim Yusifoğlunun palitrasında baharın tacı sayılan bənövşənin və badam ağacının rəng çalarları üstünlük təşkil edir.Adama elə gəlir ki, İbrahim Yusifoğlu Şərurun qonur, çılpaq dağlarını və Arpaçay vadisini alaseyrək çiçəkli badam ağacı sifətində görür. İbrahim Yusifoğlunun təbiət şeirləri sanki badam ağacında bənövşə çiçəyidir”. – Bu da akad. İ.Həbibbəylinin sözləridir, olduqca maraqlı və qəribə bənzətmədir, deyilmi? Görünür, elə bu gözəl sözlər də şairi bu mövzuda yeni bir şeir yazmağa ruhlandırmışdır:
                                   Uzaq dağ kəndində bir yaz günündə,
                                   Təbiət qəlbimi ovsunlamışdı.
                                    Çopur qayalar da gözüm önündə,
                                    Günəşdən xoşlanıb yosunlamışdı.
                                   

                                    ...Şərur çuxurunda baharın tacı,
                                    Gül-çiçək könlümü məst eləmişdi.
                                    Gözlərim önündə badam ağacı
                                    Bənövşə çiçəyi çiçəkləmişdi.
                   “Bənövşə çiçəkli badam ağacı”
        
     Yuxarıda İbrahim Yusifoğlunun uzun müddət pedaqoji mühitdə olduğunu, müəllimlərlə işlədiyini demişdik. “Safdır, müqəddəsdir müəllim ömrü” misrasıyla bitən bir şeiri o illərin ən yadda qalan, ən unudulmaz poetik yaşantısı kimi indi də xatırlanır. Bəlkə də həmin dövrün ədəbi məhsullarından biri olan aşağıdakı şeir də haqqında danışdığımız kitabda diqqətimizi çəkdi.
                                 Yox, yox, bu titrəyiş meh ola bilməz,
                                  Hələ qəlb isidən gün gəlməyibdi.
                                  Bəlkə də mələkdi...eh, ola bilməz,
                                  Heç kim məni belə kövrəltməyibdi.
                                  ...Bu sənsən, önümdə necə həvəslə,
                                  Şeir oxuyursan titrək bir səslə.
                “Şeir oxuyursan titrək bir səslə”
        
      Bu yerdə kitabın adına çıxarılan şeirdən də danışmamaq olmaz. “Mənə bircə gilə göz yaşı bəsdi”. Bu şeir də yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, müəllifin sadə və səmimi dillə yazılmış ən yaxşı lirik şeirlərindəndir.
                                  Göylərin üzünü aldı buludlar,
                                  Qəlbimi ürpədən külək də əsdi.
                                  Mənim səndə xeyli əmanətim var,
                                  Qaytarsan...bir gilə göz yaşı bəsdi.
         Bu gün ömrünün müdrik çağlarını yaşayan, uzun və məhsuldar həyatının zirvəsindən öz keçmişinə boylanan, olanını-qalanını saf-çürük edən şair bir şeirində özü də deyir ki, “Düz bir qərinədi yol gəlir şeirim”. Ən maraqlısıodur ki, o, hələ öz şeirini yazmadığını, yəni hələ ürəyində çox sözlərinin olduğunu və bunları gələcəkdə yazacağını dilə gətirir:
                                 İllərdir qələmlə külüng çalıram,
                                 Hələ Fərhad arxı qazmamışam mən.
                                 Göylərdən, yerlərdən ilham alıram,
                                 Hələ öz şeirimi yazmamışam mən.
              “Hələ öz şeirimi yazmamışam mən”

    Neynək, təki elə olsun, İbrahim müəllim, elə əvvəlki kimi də yazıb-yaradın, lap “payız şeirləri” olsa da. Bizə isə son olaraqsizə“öz şeirlərinizi yazmaqda” yalnız can sağlığı və uğurlar diləmək qalır.

Zəkulla Bayramlı,
Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun aparıcı
elmi işçisi, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent
        
        



Baxış sayı: 844


Bölməyə aid digər xəbərlər