23:44 / 19-04-2025
Milli Məclisin deputatı Vüqar Rəhimzadə Ordubadda seçiciləri ilə növbəti görüşünü keçirib FOTO
23:40 / 19-04-2025
Əlil məmur tərəfindən təhqir olunduqdan sonra prokurora şikayət ed
23:07 / 19-04-2025
Bahalı iPhone oğurlamaqda ittiham olunan qaraçı dəstəsi həbs edilib
22:02 / 19-04-2025
20-ci mərtəbədən yıxılan qız sağ qalıb
21:58 / 19-04-2025
Dzyuba “Spartak”a qol vurdu və aslanlı köynək göstərdi
21:51 / 19-04-2025
Ukrayna Xarici İşlər Nazirliyi Pasxa atəşkəsinə cavab verib
21:46 / 19-04-2025
Buzdan yıxılan uşağın meyiti tapılıb
21:43 / 19-04-2025
Belçikalı velosipedçi 9 Mayı qeyd etmək üçün Moskva vasitəsilə Şanxaya gedir
21:22 / 19-04-2025
Vüqar Rəhimzadə: " Azərbaycan dilinə dövlət dili statusunun verilməsi Ümummilli Liderin xalq qarşısında ən böyük tarixi xidmətlərindən biridir"
21:19 / 19-04-2025
Tümen vilayətinin 4 sakini Ukrayna əsirliyindən qayıdıb
21:08 / 19-04-2025
ABŞ və İran gələcək nüvə sazişinin məqsədləri barədə razılığa gəliblər
21:05 / 19-04-2025
Fəhləsini öldürərək cəsədi dərədə gizlədib
21:00 / 19-04-2025
Rus Pravoslav Kilsəsi Putinin elan etdiyi Pasxa atəşkəsini alqışlayır
20:56 / 19-04-2025
Vyetnam hərbçiləri Böyük Qələbə paradında iştirak edəcəklər
09:47 / 19-04-2025
Rusiya Daxili İşlər Nazirliyi: Fırıldaqçılar saxta foto çəkilişlər üçün reklamlardan istifadə edərək pul oğurlayırlar
09:42 / 19-04-2025
Tayvan, Tayvan boğazının orta xəttini keçən 13 Çin təyyarəsini aşkar edib
09:37 / 19-04-2025
Pakistan sakini: "Günəş panelləri quraşdırdıqdan sonra onun hesabı 3 dəfə azalıb"
09:33 / 19-04-2025
10-cu mərtəbədən yıxılan tikinti torunun sayəsində sağ qalıb
09:29 / 19-04-2025
Dövlət Departamenti: Avropa başa düşməlidir ki, ABŞ Ukraynada sülh axtarışını dayandıra bilər
09:22 / 19-04-2025
Vəkil Gürol: "Türkiyə fövqəladə vəziyyətdən sonra "Azimut"dan xərclər üçün təzminat tələb edə bilər
09:08 / 19-04-2025
Yeniyetmə qayadan yıxılaraq ölüb
23:31 / 18-04-2025
Naməlum silahlı şəxslər 11 xoruz döyüşçünü güllələyiblər
23:23 / 18-04-2025
Arxiyepiskop Markellin Moldovanı tərk edərək Müqəddəs Atəş üçün Yerusəlimə getməsinə icazə verilməyib
21:06 / 18-04-2025
Belçika Hərbi Dəniz Qüvvələrinin gəmisi Rusiya tədqiqat gəmisini izləyir
20:53 / 18-04-2025
42 yaşlı qadın ikili orqan transplantasiyasından sonra uşaq dünyaya gətirib
20:50 / 18-04-2025
Professor Fenenko hesab edir ki, amerikalılar Ukraynanı silahlandırmaqdan əl çəkməyəcəklər
20:44 / 18-04-2025
İstintaq Komitəsi: Moskvada 100 milyon rubl dəyərində keyfiyyətsiz dərmanlar müsadirə edilib
20:35 / 18-04-2025
Lisey şagirdi müəllimənin əlindən dişləyib, ona tibbi yardım lazım olub
20:32 / 18-04-2025
Narışkin: "Qərb Əfqanıstanda qeyri-sabitliyi qorumağa çalışır"
10:56 / 18-04-2025
Cənubi Qafqazın sabitliyinin təmin olunmasında Azərbaycan-Gürcüstan əlaqələrinin rolu-Səyavuş Qasımov
10:27 / 18-04-2025
Kolumbiyanın şimalında naməlum şəxslər neft boru kəmərini partladıb, sızma meydana gəlib
10:11 / 18-04-2025
Bazarda baş verən yanğında 6 nəfər xəsarət alıb
10:08 / 18-04-2025
Üç öldürülmüş uşağın atası dördüncü uşağa işgəncə verdiyinə görə həbs edilib
10:01 / 18-04-2025
Baş verən yanğında 3 nəfər xəsarət alıb
GÜLNARƏ ACALOVA (NAR ÇİÇƏYİ)-Esselər
Tarix: 10-02-2021 21:42 | Bölmə: Ədəbiyyat
GÜLNARƏ ACALOVA (NAR ÇİÇƏYİ)
Ötən ilin mart ayının əvvəllərində Bakıda olarkən illərdən bəri paytaxtda fəaliyyət göstərən sazlı-sözlü “Dirili Qurbani” Məclisinin növbəti yaradıcılıq günündə tanıyıb-tanımadığım həmkarlarımla da görüşdüm.Məclisə mənim kimi ilk dəfə qonaq qismində qatılan və şeirləri ilə hamıya unudulmaz anlar bəxş edənlərdən biri də Gülnarə Acalova oldu. Öyrəndim ki, Gülnarə xanım qədim oğuz elimiz Borçalı mahalındandır. İllər öncəsi Tiflisdəki Dövlət Pedaqoji İnstitutunun filologiya fakültəsini bitirib. Elə o vaxtlardan da ailəsi ilə bərabər Rusiyanın Belqorad şəhərində yaşayır. İki ali təhsilli oğul anası olan şairə ilk gənclik illərindən şeir və esselər yazır. İndiyə kimi iki kitabı nəşr olunub. O, qürbət eldə xalqımızın haqq işinə dəstək verən və mili adət-ənənələrimizə sadiq olan fəal ziyalı qadındır. Böyük oğlu Rauf Belqorod şəhərində nüfuzlu bir bankda məsul vəzifədə, kiçik oğlu Rəşad isə paytaxt Bakıdadakı tibb müəssilərindən birində həkim işləyir. Gülnarə xanım qürbətdə yaşasa da, həmişə qəlbi Vətən eşqiylə döyünən təəsübkeş soydaşlarımızdan biridir.
Hörmətli Namiq müəllim, istərdim ki, Sizə ünvanladığım yazılarını oxuculara təqdim etməklə, ona yaradıcılıq yollarında bir daha uğurlar arzulayaq. Fürsətdən yararlanıb, Sizə və saytınızın əməkdaşlarına cansağlığı, yaradıcılıq uğurları arzulayıram!
Hörmət və ehtiramla: İsmayıl İmanzadə,
AYB Mingəçevir bölməsinin sədri
Esselər
GÖYRÜŞ ÇİÇƏYİ
(xatirə dəfrərindən )
Sakit, sərin payız axşamı idi. Yavaş-yavaş göyün üzü qaralırdı. Mən şərin qarışmasını heç sevmirəm, nədənsə günün bü saatları ürəyimə tənhalıq, kövrəklik, həyəcan gətirir. Bu gün də son beş ayda keçən əzablı günlərimin təkrarı idi. Evdə məndən və xəstə anamdan başqa heç kəs yox idi. Gah yuxulayan, gah da oyanan anamın gündən-günə halsızlaşması məni üzür, həyatın verdiyi sınaqların qarşısında nə qədər aciz olduğumun əzabını yasadırdı. Çarəsizlikdən ürəyim sıxılır, divarlar sanki üstümə gəlirdi. Bu axşam yaman kövrəlmişdim. Qəhər ilan tək boğazima dolanıb boğur, özümü uzaq və adsız bir adanın kimsəsiz sakini kini ümidsiz və tənha sanırdım. Deyirlər şər vaxtı ağlamazlar, ancaq mən gözlərimə qara bulud kimi yığılmış yaş selinin qarşısını ala bilməyəcəyimi duyduğumdan şüşəbəndə çıxdım. Neçə vaxtdan bəri idi ki, balalarımı görmürdüm. Tez-tez zəngləşsək də hər dəfə vidalaşan zaman gözlərimin yaşı leysana dönüb ürəyimə axırdı. Anamın yanında ağlamağı özümə günah sanırdım. Çünki o mənim kövrəldiyimi belə düysa özünü günahkar bilərdi. Mən xəstə anamı qoyub gedə bilmədiyimdən çəkdiyim mənəvi üzüntülərə onu da düçar eləmək istəmirdim. Onsuz da səhhəti gündən- günə ağırlaşır, gözümün önündə payız yarpağı kimi saralıb-solurdu. Bütün varlığımla baş verənləri qəbül eləmək istəməsəm də fələyin hökmü ilə razılaşmaq məcburiyyətində idim. Qaranlıq aynabənddə göz yaşlarımın hökmünə təslim olmuşdum. Elə bil bu duzlu damcılar mənim çiyinlərimdə duz yüküydü, ağladıqca yükümün yüngülləşəcəyinə ümid edirdim. Məni ozümün-özümlə təkliyimdən səssizdə olan telefonumun işığı ayırdı. Gözümün yaşını tələsik silərək telefonu açdım.
-Alo, axşamın xeyir, necəsən? Bibim necədir?
-Sağ ol, həmişəki kimi …
-Ağlayırsan? Nəsə olub?
-Yox-yox, ağlamıram, hər şey qaydasındadır...
-Gəlirəm, bir azdan sizdə olacam. Sənə bir şey gətirirəm.
-Nə ?
Sualım cavabsız qaldi ... Nə ola bilərdi Aslanın mənə təcili çatdırmaq istədiyini anlamırdım. Vanna otağına keçib üzümə su vurdum. Basımı qaldıranda baxışlarım güzgüdə qızarmış gözlərimin yorğun, kədərlı baxışlarıyla üz-üzə gəldi. Deyəsən, çox dəyişmişdim mən bu az bir müddətdə, başqalaşmışdım. Sanki güzgüdən mənə baxan gözlər mənim deyildilər…
Səs salmamaq üçün ayaq barmaqlarımın ucunda anam yatan otağa yaxınlaşdım. O vurulan iynənən təsirindən rahatlaşıb yuxuya getmişdi. Qayıdıb mətbəxə keçdim, çaydani qaz peçinin üstünə qoymuşdum ki, yenə telefonun işığı göründü.
-Aç qapını zəngi basmayım!
Gələn Aslan idi. O çox şən idi, elə bil mənə nəsə bir xeyir xəbər deyəcəkdi.
-Axşamın xeyir, bibim yatırmı?- deyə pıçıldadı.
-Yatır - dedim.
Aslan dəhlizin zəif işığında üzümə baxır, mən isə ağlamaqdan şişmiş gözlərimi onun baxışlarından qaçırırdım.
O,əlini yan cibinə salib, nəyisə ehtiyatla çıxardı.
-Ay Gülüm, gör sənə nə gətirmişəm - deyib ovcunda gizlətdiyini mənə uzatdı. Qeyri - ixtiyari boyük bir maraq hissiylə onun ovcuna baxdım. Aslanın ovcunda qızılı rəngdə çox balaca akvarium balığı vardı. Bir anda balıq hərəkətə gəldi, mən geri atıldım.
-Balıq! Hardandı? Susuz necə gətirmisən? - deyə həyacanla pıçıldadım.
Aslan gülürdü. O, mənim üzümdəki təəccüb ifadəsinə gülürdü. Onun qolundan tutub mətbəxə apardım. Yox, demək olar ki qaçırdım. Gur işığın altinda Aslanın ovcundakı «balığın» göyrüş çiçəyi olduğunu gördüm. Aslan bir də astaca üfürdü, quru göyrüş çiçəyi diri balıq kimi onun ovcunda çırpınmağa başladı .
Bir -birimizə baxıb uşaq kimi gülürdük. Cansız göyrüş çiçəyi o axşam çoxdan kədər duvağı altinda gizlənmiş sevincimi baxışlarıma, xoşbəxtlik hissini qəlbimə qaytarmışdı. Sanki Aslanın da gözlərinə mənim gözlərimdən sevinc payı düşmüşdü. Çiçəyi mənim ovcuma qoyub: «İtirmə»-dedi . Biz ən çox arzuladıqları payın sahibi olan usaqlar kimi sevinirdik. O, mənə bir anlıq da olsa sevinc bağışlaya bildiyinə, mən də yad olduğu qədər doğma bir insanın mənə əvəzsiz anları yaşatmaq həvəsinə görə Yaradana minnətdar idik...
İndi mən Göyrüş ağacının altına səpələnmiş «qızılı balıq»lardan birini ovcumda tutub həmin anın yasantılarını xatırlayıram. Bəzən insana sual verirlər: «Həyatınızın ən xoşbəxt anını xatırlaya bilərsinizmi?» Mənə bu sualı verən olsa düşünmədən deyərdim: «Mənə Göyrüş Çiçəyi bağışlanan an xoşbəxt anlarımdan ən gözəli olub».
İllər ötəcək ...Göyrüş çiçəkləri bir -birini əvəz edəcək. Bəlkə bir gün bizim nəvələrimizin ilk görüş yeri olacaq Göyrüş ağacının kolgəsi ... Qismət.. .
Yuxmu əlimdən alıb aparır.
Dindirib qəlbimi tarsız -kamansız,
Könlümü kəməndə salıb aparır .
Uzaqdı könlümün, yuxumun yolu,
İstərdim qonağın olum bu gecə.
Qəlbim sozlə dolu, arzuyla dolu,
Qoy, gəlib yanında qalım bu gecə.
Ay oluban pəncərəndən baxaydım,
Körpə təbəsümü qonmuş simana.
Ulduzlardan sənə çələng taxaydım,
Uçuraydım özümlə asimana.
Qoruyaydım səni kədərdən-qəmdən,
Qovaydım könlünə yurd salmış qışı.
Siləydim bulurtək incə qəlbindən,
«Şaxta» adlı rəssam çəkən naxışı.
Yəgin ki, yatırsan sirindi yuxun,
Kaş, gəlib yuxuna qonaq olaydım.
Sıqal çəkib ağ,ipək saçlarına,
Sakit, həzin-həzin layla çalaydım.
Gecə necə uzun, necə amansız,
Yuxumu əlimdən alıb aparır.
Subhə təhvil verib uzgün qəlbimi.
Şirin xəyalardan zorla qoparır.
Gecə tar-kamansız dindirir məni,
Sənsizlik oduna yandırır məni...
·
Aydın mavi səmaya sanki çalğı çəkilmişdi. Təbiətdə bayram ab -havası duyulurdu. Ağacların sırasını onların hər birindən fərqli bir ərik ağacı tamamlayırdı. O sanki Günəşin parıltısına hamıdan cox sevinirdi. Kənardan baxana elə gələidi ki, ağac qanadlarını goyə uzadıb Günəşi qucmağa can atir, Günəş şüalarının tumarlarina xoşallanıb onun ilıq nəfəsindən xumarlanırdı.Ərik ağacı ilə Günəşin təması ilk məhəbbətlərini yaşayan sevgililərin görüşünə bənzəyirdi.
Hər gecə ağac hicran sıxıntısı keçirir, dan yeri sökülər-sökülməz pardaqlanırdı. Öz istəyinin istisini sevgilisinin məhəbbətinin bəhrəsi bilirdi. Az bir zamanda yaşıl yarpaqlardan bicilmiş gozəl bir libas geydi, çiçəklərinindən başına çələng hördü. Amma...
Nə biləydi, hardan biləydi ki, bu binəva, sevgilisinin vəfasızlığından ömrünə vədəsiz gəlmiş bu baharin sonu bahar bitməmiş bitəcək . Hardan biləydi ki, "Qarinin borcu" deyilən bir payı olacaq ömrünün bahar sandığı çağında. Bir gecənin uçində şaxta onun gözoxşayan çiçəklərini dondurub məhv etdi, yarpaqlarini bürüşdürdü . Ağacın ozünə arxa sandıği, vəfasina güvəndiyi Günəşə olan sevgisinin günahına döndərdiyini duyduqca gözlərindən "leçək -ləcək" yaşlar süzüldü. Günəşin biganəliyindən gündən-günə üzüldü. Oz oduna yandığı kimi də günlərin birində sondu ...
Yamanca kövrəlmişəm,
Ürəyimi küsdürdün.
Sən öz əməllərinlə,
Üşüyən ürəyimə
Soyuq külək əsdirdin.
İşığına sığındım,.
Dedim... isinnim bir az.
Necə də bilməmişəm,
Hər parlayan işıqdan
Ocaq olmaz, od olmaz ...
DAŞ ÜRƏK
Aydın bir yay gecəsi idi. Gülnar həyətdəki günlüyün altında oturub saçlarına tumar çəkən sərin mehdən xoşallanırdı. Dincələnlərin bir qismi çay içə-içə br-biri ilə söhbətləşir, digərləri televizorda xəbərlərə baxırdılar. Qaranlıq qatılaşdıqca yorğunluq duyanlar yavaş-yavaş öz otaqlarına çəkilirdilər. Gülnartək qalmışdı. O, tənhalığı sevməsə də, hərdən tək qalıb düşüncələrə dalmağı sevirdi. Belə anlarda öz aləminə qapılıb şirin xəyallar səltənətini qonağı olurdu. Ətrafdakı sakitliyi cırcıramalar öz şən nəğmələri ilə pozurdular. Elə bil Yaradan onları gecənin özünəməxsus qaranlıq, lal aləminin cansıxıcı olmaması üçün yaratmışdı. Gülnar cırcıramaların xoruna qulaq asır, təbiətin bu gözəl mənzərəsindən zövq alırdı.
Üzüm talvarının tən ortasında böyük bir çıraq asılmışdı. Asta-asta əsən külək onu hərəkətə gətirir, işığa uçub gəlmiş pərvanələr isə çıragın başına fırlanırdılar, sanki cırcıramaların çalıb-oxumağı gözəl rəqs havasına rəqqaslar çırağın ətrafında süzürdülər. Gecə bir xeyirxah sehirbaz kimi Gülnarın tənhal qalmasını istəmədiyi üçün ona öz möcüzələrini göstərib qüssələnməyə, qəmlənməyə imkan vermək istəmirdi və tilsimli, valehedici aləminə qonaq eliyirdi. Həmişə pərvanələrin özlərini işığa qurban verdiyini görəndə ürəyinə qüssə qırovu çökən Gülnarın içində bir çavabsız sual doğurdu: “Niyə?..
Dünyanın açılmamış sirrlərinin qabağında acizliyini hiss elədiyi üçün sualına cavab istəyirdi. Ona elə gəlirdi ki, bu gün ona möcüzələr göstərən Gecə, sirrini verəcək. Amma…
Küçədə qəh-qəhə çəkib gülən cavanların səsi Gülnarı xəyallardan ayıltdı. Onlar yəqin kluba, əylənməyə gedirdilər. Qalxıb darvaza qapısından çölə çıxdı. Bir az aralıda dəniz görünürdü. Ürəyindən sahildə oturub qürub edən Günəşə baxmaq keçdi. Ətrafa göz gəzdirdi, gec idi, amma elə bil onu hansısa bir ilahi qüvvə var gücü ilə çəkib dənizə sarı apardı. Daxildən gələn hisslərinin əsiri olmuş kimi asta-asta dənizə tərəf yönəldi. O, günortadan isinmiş qumun üstüylə asta addımlarla gedir, sanki onun nəhayət gəlib çıxmasına sevinən ləpələr yalın ayaqlarını öpür, arxasınca qumun üstünədə saldığı izləri yuyurdular. Günəş artıq tam qürub eləmişdi. Bu mənzərə gözəl də olsa, nədəsə Gülnarın aləmində həyatın sonu kimi qəlbinə kədər kölgəsi salırdı. Üfüqün görünməz davamı isə yeni bir həyat idi...
O, isti qumun üstündə dizlərini qucaqlayıb oturmuşdu. Həmişə qəribsəyib qəlbində tənhalıq hissi duyanda beləcə oturub başını dizlərinə qoyardı. İndisə onun baxışları dənizin ümmansızlığına dikilmişdi. Dəniz sakit idi, hərdən-birdən sahilə gələn balaca bir dalğa Gülnarın ayağına qum atır, sonra da yuyub aparırıdı, elə bil körpə uşaq kimi onunla oynamaq istəyirdi. Yenə Aslan gəlib durmuşdu gözlərinin önündə. Neçə illərdən bəri itirdiyi yeganə məhəbbəti, yeganə istəyi...
Onu yadından çıxarmaq istəsə də yaddaşı məhəbbətinə vəfalı yar olub unuda bilmirdi. “Görəsən hardadı? Necədi? Yadına düşürəmmi barı?..” Sual- sualın dalıca gedirdi. O, dalğalara baxır, sanki dalğalardan bir cavab gözləyirdi.
Gözlərindən axan yaş damcıları dənizin suyuna qovuşdu. Birdərin ah qopdusinəsindən.Pıçıltıiləsankidalğalarladanışırmışkimisakitcə:
– Hardasan? – dedi.
Bu an bayaqdan onun ayaqlarını yuyan ləpələrin içində parıtı gördü. Gözünün yaşını əlinin arxası ilə silib baxanda bağ fındığı boyda bir "Ürək" gördü. Yam-yaşıl, içərisində sanki qırovun almaza bənzər parlaq izi düşmüş daş ürək. Bu Dənizinmi payı idi, yöxsa Göylərinmi hədiyyəsi? Bəlkə möcüzəsi, sirri ilə Gülnarla düşüncülərini bölüşən Gecənin onun sualına cavabı idi?..
Rusiya FR-nın Belqorod şəhəri
Baxış sayı: 1 063
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 10-02-2021 21:42 | Bölmə: Ədəbiyyat
GÜLNARƏ ACALOVA (NAR ÇİÇƏYİ)
Ötən ilin mart ayının əvvəllərində Bakıda olarkən illərdən bəri paytaxtda fəaliyyət göstərən sazlı-sözlü “Dirili Qurbani” Məclisinin növbəti yaradıcılıq günündə tanıyıb-tanımadığım həmkarlarımla da görüşdüm.Məclisə mənim kimi ilk dəfə qonaq qismində qatılan və şeirləri ilə hamıya unudulmaz anlar bəxş edənlərdən biri də Gülnarə Acalova oldu. Öyrəndim ki, Gülnarə xanım qədim oğuz elimiz Borçalı mahalındandır. İllər öncəsi Tiflisdəki Dövlət Pedaqoji İnstitutunun filologiya fakültəsini bitirib. Elə o vaxtlardan da ailəsi ilə bərabər Rusiyanın Belqorad şəhərində yaşayır. İki ali təhsilli oğul anası olan şairə ilk gənclik illərindən şeir və esselər yazır. İndiyə kimi iki kitabı nəşr olunub. O, qürbət eldə xalqımızın haqq işinə dəstək verən və mili adət-ənənələrimizə sadiq olan fəal ziyalı qadındır. Böyük oğlu Rauf Belqorod şəhərində nüfuzlu bir bankda məsul vəzifədə, kiçik oğlu Rəşad isə paytaxt Bakıdadakı tibb müəssilərindən birində həkim işləyir. Gülnarə xanım qürbətdə yaşasa da, həmişə qəlbi Vətən eşqiylə döyünən təəsübkeş soydaşlarımızdan biridir.
Hörmətli Namiq müəllim, istərdim ki, Sizə ünvanladığım yazılarını oxuculara təqdim etməklə, ona yaradıcılıq yollarında bir daha uğurlar arzulayaq. Fürsətdən yararlanıb, Sizə və saytınızın əməkdaşlarına cansağlığı, yaradıcılıq uğurları arzulayıram!
Hörmət və ehtiramla: İsmayıl İmanzadə,
AYB Mingəçevir bölməsinin sədri
Esselər
GÖYRÜŞ ÇİÇƏYİ
(xatirə dəfrərindən )
Sakit, sərin payız axşamı idi. Yavaş-yavaş göyün üzü qaralırdı. Mən şərin qarışmasını heç sevmirəm, nədənsə günün bü saatları ürəyimə tənhalıq, kövrəklik, həyəcan gətirir. Bu gün də son beş ayda keçən əzablı günlərimin təkrarı idi. Evdə məndən və xəstə anamdan başqa heç kəs yox idi. Gah yuxulayan, gah da oyanan anamın gündən-günə halsızlaşması məni üzür, həyatın verdiyi sınaqların qarşısında nə qədər aciz olduğumun əzabını yasadırdı. Çarəsizlikdən ürəyim sıxılır, divarlar sanki üstümə gəlirdi. Bu axşam yaman kövrəlmişdim. Qəhər ilan tək boğazima dolanıb boğur, özümü uzaq və adsız bir adanın kimsəsiz sakini kini ümidsiz və tənha sanırdım. Deyirlər şər vaxtı ağlamazlar, ancaq mən gözlərimə qara bulud kimi yığılmış yaş selinin qarşısını ala bilməyəcəyimi duyduğumdan şüşəbəndə çıxdım. Neçə vaxtdan bəri idi ki, balalarımı görmürdüm. Tez-tez zəngləşsək də hər dəfə vidalaşan zaman gözlərimin yaşı leysana dönüb ürəyimə axırdı. Anamın yanında ağlamağı özümə günah sanırdım. Çünki o mənim kövrəldiyimi belə düysa özünü günahkar bilərdi. Mən xəstə anamı qoyub gedə bilmədiyimdən çəkdiyim mənəvi üzüntülərə onu da düçar eləmək istəmirdim. Onsuz da səhhəti gündən- günə ağırlaşır, gözümün önündə payız yarpağı kimi saralıb-solurdu. Bütün varlığımla baş verənləri qəbül eləmək istəməsəm də fələyin hökmü ilə razılaşmaq məcburiyyətində idim. Qaranlıq aynabənddə göz yaşlarımın hökmünə təslim olmuşdum. Elə bil bu duzlu damcılar mənim çiyinlərimdə duz yüküydü, ağladıqca yükümün yüngülləşəcəyinə ümid edirdim. Məni ozümün-özümlə təkliyimdən səssizdə olan telefonumun işığı ayırdı. Gözümün yaşını tələsik silərək telefonu açdım.
-Alo, axşamın xeyir, necəsən? Bibim necədir?
-Sağ ol, həmişəki kimi …
-Ağlayırsan? Nəsə olub?
-Yox-yox, ağlamıram, hər şey qaydasındadır...
-Gəlirəm, bir azdan sizdə olacam. Sənə bir şey gətirirəm.
-Nə ?
Sualım cavabsız qaldi ... Nə ola bilərdi Aslanın mənə təcili çatdırmaq istədiyini anlamırdım. Vanna otağına keçib üzümə su vurdum. Basımı qaldıranda baxışlarım güzgüdə qızarmış gözlərimin yorğun, kədərlı baxışlarıyla üz-üzə gəldi. Deyəsən, çox dəyişmişdim mən bu az bir müddətdə, başqalaşmışdım. Sanki güzgüdən mənə baxan gözlər mənim deyildilər…
Səs salmamaq üçün ayaq barmaqlarımın ucunda anam yatan otağa yaxınlaşdım. O vurulan iynənən təsirindən rahatlaşıb yuxuya getmişdi. Qayıdıb mətbəxə keçdim, çaydani qaz peçinin üstünə qoymuşdum ki, yenə telefonun işığı göründü.
-Aç qapını zəngi basmayım!
Gələn Aslan idi. O çox şən idi, elə bil mənə nəsə bir xeyir xəbər deyəcəkdi.
-Axşamın xeyir, bibim yatırmı?- deyə pıçıldadı.
-Yatır - dedim.
Aslan dəhlizin zəif işığında üzümə baxır, mən isə ağlamaqdan şişmiş gözlərimi onun baxışlarından qaçırırdım.
O,əlini yan cibinə salib, nəyisə ehtiyatla çıxardı.
-Ay Gülüm, gör sənə nə gətirmişəm - deyib ovcunda gizlətdiyini mənə uzatdı. Qeyri - ixtiyari boyük bir maraq hissiylə onun ovcuna baxdım. Aslanın ovcunda qızılı rəngdə çox balaca akvarium balığı vardı. Bir anda balıq hərəkətə gəldi, mən geri atıldım.
-Balıq! Hardandı? Susuz necə gətirmisən? - deyə həyacanla pıçıldadım.
Aslan gülürdü. O, mənim üzümdəki təəccüb ifadəsinə gülürdü. Onun qolundan tutub mətbəxə apardım. Yox, demək olar ki qaçırdım. Gur işığın altinda Aslanın ovcundakı «balığın» göyrüş çiçəyi olduğunu gördüm. Aslan bir də astaca üfürdü, quru göyrüş çiçəyi diri balıq kimi onun ovcunda çırpınmağa başladı .
Bir -birimizə baxıb uşaq kimi gülürdük. Cansız göyrüş çiçəyi o axşam çoxdan kədər duvağı altinda gizlənmiş sevincimi baxışlarıma, xoşbəxtlik hissini qəlbimə qaytarmışdı. Sanki Aslanın da gözlərinə mənim gözlərimdən sevinc payı düşmüşdü. Çiçəyi mənim ovcuma qoyub: «İtirmə»-dedi . Biz ən çox arzuladıqları payın sahibi olan usaqlar kimi sevinirdik. O, mənə bir anlıq da olsa sevinc bağışlaya bildiyinə, mən də yad olduğu qədər doğma bir insanın mənə əvəzsiz anları yaşatmaq həvəsinə görə Yaradana minnətdar idik...
İndi mən Göyrüş ağacının altına səpələnmiş «qızılı balıq»lardan birini ovcumda tutub həmin anın yasantılarını xatırlayıram. Bəzən insana sual verirlər: «Həyatınızın ən xoşbəxt anını xatırlaya bilərsinizmi?» Mənə bu sualı verən olsa düşünmədən deyərdim: «Mənə Göyrüş Çiçəyi bağışlanan an xoşbəxt anlarımdan ən gözəli olub».
İllər ötəcək ...Göyrüş çiçəkləri bir -birini əvəz edəcək. Bəlkə bir gün bizim nəvələrimizin ilk görüş yeri olacaq Göyrüş ağacının kolgəsi ... Qismət.. .
TƏNHALIQ HİMNİ
Yenə də gecə qara kəlağayını göylərin üzünə çəkərək, qara köhən atını minib hökümranlıqını edəcək. Yenə də zülmətə bürünmüş dünyasının uxtiyarsız qonağı mən olacağam. Yenə də bağır çartladan sakitliyin səsini eşidəcəm ...
Düşünə blərsiniz : Sakitliyin də səsi olur ki?" Bəli, bəli olur . O Səs Tənhalığın səsidi . Artıq uzun zamandı ki, havasına oynamaq istəmədiyim, səsinə səs verıb zümzümə etmək arzusunda omadığım, təbiətimə, ruhuma yad olan o Səs oynadır da, oxudur da məni…
Onun rəqsı isti yatağıma dolmuş qorun içində ürəymi donduran şaxtaya, nəğməsi qöz yaşlarımin acarı, acı ağıya bənzəyir. Bu səs quşların səhər müjdəsinin xəbərinə kimi varliğima hakim olub, məni oz tilsımınə tabe edir. Dan yeri sökülür. ...Nurlu sabahin gəlişi ilə səslər-səslərə qarışsa da sakitlikdəh gələn o vahiməli "səs" qulağımdan getmir. Bəzən mənə ele gəlir ki, o Səs mənim içimdən gəlir, susdurmaq istəsəm də kəsilməyən bir Səs ...
Tənha adına layiq görülmüş bir Qəlbin, Tənhalıq Himni... Və hardasa çöx uzaqlardan gecənin səssiz "Səsini" boğmağa çalışan bir nəğmə eşidilir:
Gecə necə uzun, necə amansız,Düşünə blərsiniz : Sakitliyin də səsi olur ki?" Bəli, bəli olur . O Səs Tənhalığın səsidi . Artıq uzun zamandı ki, havasına oynamaq istəmədiyim, səsinə səs verıb zümzümə etmək arzusunda omadığım, təbiətimə, ruhuma yad olan o Səs oynadır da, oxudur da məni…
Onun rəqsı isti yatağıma dolmuş qorun içində ürəymi donduran şaxtaya, nəğməsi qöz yaşlarımin acarı, acı ağıya bənzəyir. Bu səs quşların səhər müjdəsinin xəbərinə kimi varliğima hakim olub, məni oz tilsımınə tabe edir. Dan yeri sökülür. ...Nurlu sabahin gəlişi ilə səslər-səslərə qarışsa da sakitlikdəh gələn o vahiməli "səs" qulağımdan getmir. Bəzən mənə ele gəlir ki, o Səs mənim içimdən gəlir, susdurmaq istəsəm də kəsilməyən bir Səs ...
Tənha adına layiq görülmüş bir Qəlbin, Tənhalıq Himni... Və hardasa çöx uzaqlardan gecənin səssiz "Səsini" boğmağa çalışan bir nəğmə eşidilir:
Yuxmu əlimdən alıb aparır.
Dindirib qəlbimi tarsız -kamansız,
Könlümü kəməndə salıb aparır .
Uzaqdı könlümün, yuxumun yolu,
İstərdim qonağın olum bu gecə.
Qəlbim sozlə dolu, arzuyla dolu,
Qoy, gəlib yanında qalım bu gecə.
Ay oluban pəncərəndən baxaydım,
Körpə təbəsümü qonmuş simana.
Ulduzlardan sənə çələng taxaydım,
Uçuraydım özümlə asimana.
Qoruyaydım səni kədərdən-qəmdən,
Qovaydım könlünə yurd salmış qışı.
Siləydim bulurtək incə qəlbindən,
«Şaxta» adlı rəssam çəkən naxışı.
Yəgin ki, yatırsan sirindi yuxun,
Kaş, gəlib yuxuna qonaq olaydım.
Sıqal çəkib ağ,ipək saçlarına,
Sakit, həzin-həzin layla çalaydım.
Gecə necə uzun, necə amansız,
Yuxumu əlimdən alıb aparır.
Subhə təhvil verib uzgün qəlbimi.
Şirin xəyalardan zorla qoparır.
Gecə tar-kamansız dindirir məni,
Sənsizlik oduna yandırır məni...
·
GÜNƏŞIN VƏFASİ...
Artıq necə gün idi ki, baharin gəlişi duyulurdu. Torpaq qış yükündən azad olduğundan rahat nəfəs almağa başlamışdı. Yorğanlarını ustlərindən atmış ağaclar Bir az utancaq, bir az da qısqanc qızlar kimi bir -birini süzür və qamətlərini düzəltməyə çalışırdılar.Aydın mavi səmaya sanki çalğı çəkilmişdi. Təbiətdə bayram ab -havası duyulurdu. Ağacların sırasını onların hər birindən fərqli bir ərik ağacı tamamlayırdı. O sanki Günəşin parıltısına hamıdan cox sevinirdi. Kənardan baxana elə gələidi ki, ağac qanadlarını goyə uzadıb Günəşi qucmağa can atir, Günəş şüalarının tumarlarina xoşallanıb onun ilıq nəfəsindən xumarlanırdı.Ərik ağacı ilə Günəşin təması ilk məhəbbətlərini yaşayan sevgililərin görüşünə bənzəyirdi.
Hər gecə ağac hicran sıxıntısı keçirir, dan yeri sökülər-sökülməz pardaqlanırdı. Öz istəyinin istisini sevgilisinin məhəbbətinin bəhrəsi bilirdi. Az bir zamanda yaşıl yarpaqlardan bicilmiş gozəl bir libas geydi, çiçəklərinindən başına çələng hördü. Amma...
Nə biləydi, hardan biləydi ki, bu binəva, sevgilisinin vəfasızlığından ömrünə vədəsiz gəlmiş bu baharin sonu bahar bitməmiş bitəcək . Hardan biləydi ki, "Qarinin borcu" deyilən bir payı olacaq ömrünün bahar sandığı çağında. Bir gecənin uçində şaxta onun gözoxşayan çiçəklərini dondurub məhv etdi, yarpaqlarini bürüşdürdü . Ağacın ozünə arxa sandıği, vəfasina güvəndiyi Günəşə olan sevgisinin günahına döndərdiyini duyduqca gözlərindən "leçək -ləcək" yaşlar süzüldü. Günəşin biganəliyindən gündən-günə üzüldü. Oz oduna yandığı kimi də günlərin birində sondu ...
Yamanca kövrəlmişəm,
Ürəyimi küsdürdün.
Sən öz əməllərinlə,
Üşüyən ürəyimə
Soyuq külək əsdirdin.
İşığına sığındım,.
Dedim... isinnim bir az.
Necə də bilməmişəm,
Hər parlayan işıqdan
Ocaq olmaz, od olmaz ...
DAŞ ÜRƏK
Aydın bir yay gecəsi idi. Gülnar həyətdəki günlüyün altında oturub saçlarına tumar çəkən sərin mehdən xoşallanırdı. Dincələnlərin bir qismi çay içə-içə br-biri ilə söhbətləşir, digərləri televizorda xəbərlərə baxırdılar. Qaranlıq qatılaşdıqca yorğunluq duyanlar yavaş-yavaş öz otaqlarına çəkilirdilər. Gülnartək qalmışdı. O, tənhalığı sevməsə də, hərdən tək qalıb düşüncələrə dalmağı sevirdi. Belə anlarda öz aləminə qapılıb şirin xəyallar səltənətini qonağı olurdu. Ətrafdakı sakitliyi cırcıramalar öz şən nəğmələri ilə pozurdular. Elə bil Yaradan onları gecənin özünəməxsus qaranlıq, lal aləminin cansıxıcı olmaması üçün yaratmışdı. Gülnar cırcıramaların xoruna qulaq asır, təbiətin bu gözəl mənzərəsindən zövq alırdı.
Üzüm talvarının tən ortasında böyük bir çıraq asılmışdı. Asta-asta əsən külək onu hərəkətə gətirir, işığa uçub gəlmiş pərvanələr isə çıragın başına fırlanırdılar, sanki cırcıramaların çalıb-oxumağı gözəl rəqs havasına rəqqaslar çırağın ətrafında süzürdülər. Gecə bir xeyirxah sehirbaz kimi Gülnarın tənhal qalmasını istəmədiyi üçün ona öz möcüzələrini göstərib qüssələnməyə, qəmlənməyə imkan vermək istəmirdi və tilsimli, valehedici aləminə qonaq eliyirdi. Həmişə pərvanələrin özlərini işığa qurban verdiyini görəndə ürəyinə qüssə qırovu çökən Gülnarın içində bir çavabsız sual doğurdu: “Niyə?..
Dünyanın açılmamış sirrlərinin qabağında acizliyini hiss elədiyi üçün sualına cavab istəyirdi. Ona elə gəlirdi ki, bu gün ona möcüzələr göstərən Gecə, sirrini verəcək. Amma…
Küçədə qəh-qəhə çəkib gülən cavanların səsi Gülnarı xəyallardan ayıltdı. Onlar yəqin kluba, əylənməyə gedirdilər. Qalxıb darvaza qapısından çölə çıxdı. Bir az aralıda dəniz görünürdü. Ürəyindən sahildə oturub qürub edən Günəşə baxmaq keçdi. Ətrafa göz gəzdirdi, gec idi, amma elə bil onu hansısa bir ilahi qüvvə var gücü ilə çəkib dənizə sarı apardı. Daxildən gələn hisslərinin əsiri olmuş kimi asta-asta dənizə tərəf yönəldi. O, günortadan isinmiş qumun üstüylə asta addımlarla gedir, sanki onun nəhayət gəlib çıxmasına sevinən ləpələr yalın ayaqlarını öpür, arxasınca qumun üstünədə saldığı izləri yuyurdular. Günəş artıq tam qürub eləmişdi. Bu mənzərə gözəl də olsa, nədəsə Gülnarın aləmində həyatın sonu kimi qəlbinə kədər kölgəsi salırdı. Üfüqün görünməz davamı isə yeni bir həyat idi...
O, isti qumun üstündə dizlərini qucaqlayıb oturmuşdu. Həmişə qəribsəyib qəlbində tənhalıq hissi duyanda beləcə oturub başını dizlərinə qoyardı. İndisə onun baxışları dənizin ümmansızlığına dikilmişdi. Dəniz sakit idi, hərdən-birdən sahilə gələn balaca bir dalğa Gülnarın ayağına qum atır, sonra da yuyub aparırıdı, elə bil körpə uşaq kimi onunla oynamaq istəyirdi. Yenə Aslan gəlib durmuşdu gözlərinin önündə. Neçə illərdən bəri itirdiyi yeganə məhəbbəti, yeganə istəyi...
Onu yadından çıxarmaq istəsə də yaddaşı məhəbbətinə vəfalı yar olub unuda bilmirdi. “Görəsən hardadı? Necədi? Yadına düşürəmmi barı?..” Sual- sualın dalıca gedirdi. O, dalğalara baxır, sanki dalğalardan bir cavab gözləyirdi.
Gözlərindən axan yaş damcıları dənizin suyuna qovuşdu. Birdərin ah qopdusinəsindən.Pıçıltıiləsankidalğalarladanışırmışkimisakitcə:
– Hardasan? – dedi.
Bu an bayaqdan onun ayaqlarını yuyan ləpələrin içində parıtı gördü. Gözünün yaşını əlinin arxası ilə silib baxanda bağ fındığı boyda bir "Ürək" gördü. Yam-yaşıl, içərisində sanki qırovun almaza bənzər parlaq izi düşmüş daş ürək. Bu Dənizinmi payı idi, yöxsa Göylərinmi hədiyyəsi? Bəlkə möcüzəsi, sirri ilə Gülnarla düşüncülərini bölüşən Gecənin onun sualına cavabı idi?..
Rusiya FR-nın Belqorod şəhəri
Baxış sayı: 1 063
Bölməyə aid digər xəbərlər
18-04-2025, 00:01
Miraslan Rasimi də itirdik-Namiq MƏMMƏDLİ
16-04-2025, 23:50
Ədalət Əroğlunun doğum gününü təbrik edirəm!
16-04-2025, 22:31
Şair və ədəbiyyatşünas Konstantin Kedrov vəfat edib
9-04-2025, 09:10
Qahirədə seminar: Azərbaycan alimləri ərəb dilinin inkişafına böyük töhfələr veriblər
17-03-2025, 11:15
MƏZARSIZ QƏHRƏMAN-Xaqani Abbasəli ÖZTÜRK
16-03-2025, 02:44
Sumqayıtda şair Məmməd İlqarın 75 illik yubileyi keçirilib-VİDEO+FOTOLAR
12-03-2025, 22:08
Elmin təhsilə inteqrasiyası istiqamətində növbəti mühazirə oxunub
2-03-2025, 22:59
Sumqayıt şəhərində Natəvan Dəmirçioğlunun "Açar" romanının təqdimatı keçirilib-VİDEO+FOTOLAR
25-02-2025, 13:05
Sumqayıt şəhərində deputatın kitabının təqdimatı keçirilib-VİDEO+FOTOLAR
19-02-2025, 22:17
Sumqayıtda şair Asif Asimanın 70 illik yubileyi keçirilib-VİDEO+FOROLAR
19-02-2025, 09:01
Nəcibliyi, ziyalılığı ilə hər kəsin sevgisini qazanan işıqlı insan
9-02-2025, 21:49
Şeirlər- İSMAYIL MƏRCANLI İMANZADƏ
1-02-2025, 23:22
Xalidə Nurayı TƏBRİK EDİRİK!
23-12-2024, 15:46
Səbuhi Zamanın “Adamın Dibi” adlı kitabı işıq üzü gördü
15-12-2024, 14:33
Yazıçı Samir İmanovun "Arzularımın rəqsi" adlı kitabının təqdimat mərasimi keçirilib
13-11-2024, 23:46
Görkəmli Türk Ədibi Sərhəd Kabaklı-Vüqar Əhməd
1-11-2024, 13:16
Sumqayıt şəhərinin 75 illiyinə həsr olunmuş ədəbi-bədii gecə keçirilib-VİDEO+FOTOLAR
30-10-2024, 21:46
Rusiyanın əməkdar artisti Kazbek Suanov dünyasını dəyişib
26-10-2024, 18:55
Tanzaniyada Puşkinin abidəsinin açılışı olub, nağılları isə suahili dilində nəşr olunub
16-10-2024, 10:02
Naxçıvan ədəbi mühitinin seçilən nümayəndəsi Hüseyn Razinin 100 illiyinə layiqli töhfə
12-10-2024, 20:45
Naxçıvanda xarici tədqiqatçıların iştirakı ilə arxeoloji kəşfiyyat işləri aparılır
12-10-2024, 19:55
Azərbaycan Universitetində Mirzə Ələkbər Sabir irsi və ədəbi dilə həsr olunmuş tədbir keçirilib
12-10-2024, 10:47
Ədəbiyyat müəllimi erotik fotolara görə töhmət alıb
28-09-2024, 21:57
Onu "Türk dünyasının sevilən qızı" adlandırırdılar
28-09-2024, 21:51
Vüqar Əhməd: "Allahımızın üzü dönüb"
2-08-2024, 14:53
Mirzə Ələkbər Sabir Fondu yeni layihənin icrasına başlayıb
1-08-2024, 13:22
“Cəfər Cabbarlı - ədəbiyyatımızın böyük sənət fədaisi” adlı layihənin icrasına başlanılıb
12-06-2024, 23:33
Professor Mahirə Hüseynova Turan Elmlər Akademiyasının akademiki seçilib
9-06-2024, 15:53
"Zəfəri yaşadanlar” kitabının təqdimat mərasimindən-VİDEO+FOTOLAR
6-06-2024, 14:52
Sumqayıtda Mikayıl Müşfiqin anım mərasimi keçirilib-VİDEO+FOTOLAR
1-05-2024, 21:08
Rusiya yazıçılarının kitablarının 170-dən çox nadir nəşri Avropa kitabxanalarından yoxa çıxıb
27-04-2024, 00:42
ƏZƏL-AXIR SÖZ QALACAQ DÜNYADA
26-04-2024, 11:47
AMEA NİZAMİ GƏNCƏVİ ADINA İNSTİTUTUN 90 İLLİYİ
19-04-2024, 12:41
"SUMQAYIT! ƏBƏDİ YAŞA" LAYİHƏSİ mərhum şair Sabir Sarvana həsr olunmuşdu
17-04-2024, 21:58
ADPU-nun Beynəlxalq əlaqələr üzrə prorektoru Mahirə Hüseynova Dünya Söz Akademiyasının fəxri akademik üzvü seçilib
28-03-2024, 23:35
ZİYALI ÖMRÜNÜN AKKORDLARI...
26-03-2024, 14:48
Şeirlər-İSMAYIL MƏRCANLI İMANZADƏ
7-03-2024, 23:27
VÜQAR,ƏHMƏD TÜRKSOY- UN QIZIL MEDALI İLƏ TƏLTİF OLUNUB
7-03-2024, 23:12
Kostomarov "Qanqster Peterburq" serialından mahnı oxudu
11-02-2024, 00:49
Sumqayıtda şair Sabir Yusifoğlunun xatirə gecəsi keçirilib-VİDEO+FOTOLAR
30-01-2024, 14:54
Dramaturq Aleksandr Gelmanı avtomobil vurub
26-12-2023, 20:56
Jurnalist və yazıçı Valeri Şamşurin vəfat edib
21-12-2023, 23:29
BACI İTİRMİŞƏM-VÜQAR ƏHMƏD