Bütün xəbərlər
Qəhrəman babanın tüfəngi-Nicat Məmmədov
Tarix: 08-05-2020 03:45 | Bölmə: Ədəbiyyat

           (Böyük Vətən Müharibəsinin və Faşizm üzərində Qələbənin 75 illiyinə həsr olunur)
      
      Elmi-tədqiqat institutumuzda işin qaynar vaxtları idi. İlin axırı olması səbəbindən hamı illik plan işlərini təhvil vermək üçün orada olan texniki xarakterli xətaları aradan qaldırır, il boyu elmi jurnallarda dərc olunmuş məqalələrini və elmi konfranslarda iştirakını təsdiqləyən sənədləri, təltifləri şöbələrinin illik hesabatına əlavə eləyirdilər.
       Bizim şöbəmiz də İnstitutumuzun aparıcı şöbələrindən biri olduğu üçün illik hesabat həyəcanı bütün əməkdaşlarımızı məşgul etmişdi. Lakin şöbəmizin aparıcı elmi işçisi olan Ələsgər müəllim nədənsə yaxın üç gündə səbəbsiz olaraq işə gəlmir və yalnız telefonla əlaqə saxlayaraq xəstə olduğunu, hesabatlarını internet vasitəsi ilə göndərəcəyini deyirdi.
       Soyuq aylar olmasına baxmayaraq Bakının arabir qismətini yaşadığımız mülayım günlərinin birində, işdən sonra axşam çağı alim həmkarlarımla müəssisəmizin qarşısındakı parkda gəzişir, təəssüratlarımızı bölüşürdük. Birdən parkın lap kənarında nəvəsi ilə gəzintiyə çıxan və üz-gözünü şərflə sarımış Ələsgər müəllimlə rastlaşdıq. Bu qəfil görüş hamımızı heyrətləndirdi. Ona görə yox ki, biz Ələsgər müəllimi çoxdan görmürdük. Səbəb Ələsgər müəllimin dodağının partlaması və üz-gözünün şişərək göyərməsi idi.
       Ələsgər müəllim uzun illər, hələ lap Sovet vaxtlarından bizim institutun əməkdaşıdır. Qocaman alim və gözəl həmkarımızdır. 65 illik yubileyini də lap təzəcə qeyd etmişdik. Onunla görüşüb hal-əhval tutduqdan və gəzintiyə çıxardığı nəvəsinin başını sığalladıqdan sonra düşdüyü bu halın səbəbini soruşduqda dedi:
       - Bilirsiniz, desəm də inanmayacaqsınız. Məni tüfəngin qundağı ilə vurublar...
     Biz isə heyrətlə:
       - Ay kişi, nə danışırsan? Tüfəng nədir, qundaq nədir ? Harada olubsunuz ki ? Kim vurub? Axı niyə ?
       O isə dərindən ah çəkərək yaxınlıqdakı skamyalardan birinə əyləşdi və söhbətə başladı:
            Mənim üzümün belə vəziyyətdə olmağının əsas səbəbkarı bax bu gördüyünüz beş yaşlı, babamın adını daşıyan dəcəl Qəhrəman nəvəmdir... Bir həftə öncə oğlum öz ailəsi və yoldaşımla bir günlük rayona gedəsi oldu. Uşağı apara bilməyəcəkləri üçün ona bir gün ərzində mən baxmalı idim. Həm də məni o biri babasından çox istəyir bu qırışmal... Evimizdə də babadan qalma yadigar köhnə bir tüfəng var. Babamın xatirəsi naminə onu qonaq otağındakı xalçanın üstündən hələ atam öz sağlığında asmışdı. Mən də bu tüfəng asılan divarın qabağındakı divanda uzanaraq televizora baxır, arabir kanalları dəyişirdim. Bu qırışmal da nənəsinin ona aldığı planşetdə cizgi filminə baxır və sakit oturmuşdu. Birdən nətəhərsə məni yuxu tutar və ağzımın üstündən dəyən ağır zərbədən
dik atılıram. Sən demə mənim yatdığımı görən nəvəm oynamaq üçün divanın başına çıxaraq tüfəngi götürmək istəmiş və ağırlığına tab gətirməyərək onu mənim üstümə salmışdır.
     Biz: Ay Ələsgər müəllim, heç şəhər yerində, uşaq olan evdə də odlu silah saxlayarlar ?
     Ələsgər müəllim: O silah artıq çoxdandır ki, zərərsizləşdirilib. İndi bir maket xarakterlidir. Sadəcə babam Qəhrəman kişiyə Böyük Vətən Müharibəsi illərində döyüşlərdə göstərdiyi şücaətinə görə komandanlıq tərəfindən hədiyyə edilmişdir. Üstündə xatirə yazısı da var. Babam yaman döyüşkən olub. Gənc yaşlarından kəndimizdə komsomol təşkilatının rəhbəri, müharibə başlayanda isə rayonumuzdan müharibəyə gedən ilk könüllülərdən olub. Kəndimiz dağ kəndi olması səbəbindən o zaman, inqilabdan sonra daglara atla tək çıxaraq bandit də tutub. Müharibədə də süvari alayında daim ön sıralarda vuruşub, döyüşlərdə iyirmiyə yaxın alman faşistini də şəxsən məhv eləyib. Bir ordeni və çoxlu medalları var. Kişi əsil vətənpərvər, kommunist olub. Kəndimizdən gedənlərin çoxu qayıtmadı o müharibədən. Həlak oldular. Amma Qəhrəman babam bir neçə dəfə ağır yaralansa da yenidən qospitaldan cəbhəyə qayıtmış, müharibəni Berlində bitirmiş və müharibədən sonra da ona bağışlanan bu tüfənglə kolxozun mal-heyvan sürülərinə hücum edən vəhşi heyvanları, canavarları qovmuşdur. 92 yaşında dünyasını dəyişən günə qədər də kənddə at belində, o tüfənglə gəzib. Vaxtı ilə rayonumuzun tanınmış ağsaqqallarından olub. Adı kimi özü də Qəhrəman olub rəhmətlik... Elə bu nəvəmə də onun adını mən qoymuşam.
       Biz:
       - Allah rəhmət eləsin babanıza. Fəxr olunası şəxsiyyətdir.
       Ələsgər müəllim sonra bir az gülümsəyərək:
       - Elə o gün də məni divanda yuxu aparanda Qəhrəman babam girmişdi yuxuma. Gəncliyimdə xatırladığım kimi - kənddə boz atın belində, nimdaş hərbi kitel əynində və tüfəng də çiynində... Mənimlə hal-əhval tutdu, necə yaşadığımı və nə ilə məşgul olduğumu soruşdu. Mən  harada işlədiyimi və tarixçi alim olduğumu dedim. Sizin də bildiyiniz kimi indiki tədqiqat mövzumun da Böyük Vətən Müharibəsi illərində Vermaxtın xarici hərbi bölüklərindən biri, İkinci Dünya Müharibəsinin  başlanması ilə formalaşan, əsasən də 1942-1945-ci illər arası tam fəaliyyətdə olmuş Azərbaycan legionlarının və onlarla əlaqədə olan milli liderlərimiz barədə uzun illərdir tədqiqatlar apardığımı, onların azadlıq mübarizəsi və dünyagörüşü barədə çoxlu elmi məqalə və monoqrafiyalar çap elətdirdiyimi elə yenicə demişdim ki, o rəhmətlik qaşlarını çataraq silahı çiynindən endirdi və... nəvəm Qəhrəmanın dəcəlliyi sayəsində üstümə düşən, qundağı dodağımı partladaraq uz-gözümü bu kökə salan həmən tifəng məni yuxudan ayıltdı...
       Aralığa çökən bir neçə saniyəlik sükutdan sonra mən:
       - Allah babanıza Rəhmət eləsin...
Məmmədov Nicat kamran oğlu
AMEA Fəlsəfə İnstitutunun aparıcı elmi işçisi, f.ü.f.d., dosent.


Baxış sayı: 936


Bölməyə aid digər xəbərlər