10:08 / 14-11-2024
25 il əvvəl törədilən qətldə təqsirləndirilən şəxs saxlanılıb
09:59 / 14-11-2024
Lavrov: "Moskva Vaşinqtonla əlaqə saxlamağa hazırdır, lakin top öz meydanındadır"
09:50 / 14-11-2024
Taksi sürücüsü yaralanan əlili maşından atıb
09:45 / 14-11-2024
Lavrov sanksiyalar səbəbindən “Rossiya” dəstəsinin təyyarələrinin yanacaqla doldurulmasında yaranan problemlərdən danışıb
09:39 / 14-11-2024
Krımda körpünün uçması səbəbindən Cankoy rayonunda elektrik qatarlarının hərəkəti dayandırılıb
09:34 / 14-11-2024
"Reuters": Trampın komandası Pentaqon generallarının işdən çıxarılması üçün siyahılar hazırlayır
09:27 / 14-11-2024
İsrail ordusu Livanın cənubunda altı əsgərin öldüyünü bildirib
09:22 / 14-11-2024
Dostunu taxta ilə öldürüb cəsədini gizlədən arıçı mühakimə olunur
09:16 / 14-11-2024
Mebel sexində qazanın partlaması nəticəsində direktor və fəhlə ölüb
09:11 / 14-11-2024
Zəhərlənərək ölən uşaq ailəsində sağlam oğlan uşağı dünyaya gəlib
01:23 / 14-11-2024
Prezidentin nəvəsi Ronaldinyo ilə - Foto
01:14 / 14-11-2024
Mehriban Əliyeva Liderlər Sammitindən bu fotoları paylaşdı
01:04 / 14-11-2024
Prezidentin bu çıxışını bütün salon alqışladı - Video
00:33 / 14-11-2024
Heydər Əliyev Fondunun nəşri təqdim olundu - Fotolar+Video
00:12 / 14-11-2024
Bakı Ağır Cinayətlər Məhkəməsinin hakimi futbol matçında vəfat etdi
23:46 / 13-11-2024
Görkəmli Türk Ədibi Sərhəd Kabaklı-Vüqar Əhməd
23:33 / 13-11-2024
Rusiya "Azov"da xidmət edən 9 qadın aşpazı dəyişdirdi
22:39 / 13-11-2024
Sumqayıt Dram Teatrında "Missiya" tamaşası nümayiş etdirilib-VİDEO+FOTOLAR
19:50 / 13-11-2024
Karel dilində zarafat edən aktrisa Petrozavodskda teatrdan ayrılıb
19:46 / 13-11-2024
Putin Səudiyyə Ərəbistanı Nazirlər Şurasının sədri ilə danışıb
19:34 / 13-11-2024
Britaniyanın “Guardian” qəzeti İlon Maskın sosial şəbəkəsində yazı dərc etməyi dayandıracaq
19:31 / 13-11-2024
VDU-nun keçmiş rektoru Endovitski porno filmlər hazırlamaqda və yaymaqda ittiham olunurdu
19:26 / 13-11-2024
Polis məmurları 60 min rubl məbləğində rüşvətə görə həbs edilib
17:03 / 13-11-2024
Ərdoğan: "Türkiyə İsraillə diplomatik əlaqələri kəsib"
16:53 / 13-11-2024
Rusiya Müdafiə Nazirliyinin keçmiş rəis müavini Popovun vəkili: "General daçanı şəxsi pulu ilə təchiz edib"
16:47 / 13-11-2024
BCM-nin hakimi Rene Alapini-Qansou Moskvada qiyabi həbs edilib – monitorinq
16:43 / 13-11-2024
"Maş": SSRİ komsomolunun son rəhbəri Zyukin öldü
16:37 / 13-11-2024
Mişustin Bakıya gəldi - Foto
13:18 / 13-11-2024
Dörd nəfərdən ibarət ailə dəm qazından zəhərlənib
13:15 / 13-11-2024
Çin Cənubi Çin dənizində qoşunlarını həyəcan vəziyyətinə salıb
12:53 / 13-11-2024
Professor Baklanov hesab edir ki, amerikalılara İran ətrafında dramatizasiya lazımdır
12:39 / 13-11-2024
Polis “Puşkin kartı” üçün nəzərdə tutulan 100 milyon rublu oğurlayan şəxsi saxlayıb
12:35 / 13-11-2024
FSB məktəbi vurmaqla hədələyən yeniyetmə ilə maraqlanıb
12:29 / 13-11-2024
Restorançı və jurnalist Aleksey Zimin vəfat edib
12:05 / 13-11-2024
Bakı konfransına həlledici nəticələrin əldə olunacağı platforma kimi yanaşılır-Könül Nurullayeva
12:02 / 13-11-2024
Sankt-Peterburqun Admiralteyski rayonunun administrasiyasının rəhbəri Sergey Overçuk rüşvət aldığı üçün saxlanılıb
11:55 / 13-11-2024
Vyetnamdan Yekaterinburqa uçan təyyarədə sərnişin ölüb
“Hər sentyabrda o kasanı da özümlə dərslərə aparırdım” - Məmməd İsmayıl
Tarix: 29-05-2021 15:29 | Bölmə: Mədəniyyət
Əşyaların da insanlar kimi taleyi var: Bəziləri hansısa anın, unudulmaz zamanın xatirələri ilə bağlıdır. “Əşyaların taleyi” layihəsində tanınmış, dəyərli söz və fikir adamları, incəsənət xadimlərində olan maraqlı əşyalardan, onların tarixçələrindən danışırıq.
"Qafqazinfo"nun budəfəki qonağı Türkiyədə yaşayan, Çanaqqala On Səkkiz Mart Universitetinin professoru, Azərbaycanın görkəmli şairi Məmməd İsmayıldır.
– Məmməd müəllim, sizin üçün əşyaların mahiyyəti, həyatınızdakı önəmi, vaciblik dərəcəsi nədən ibarətdir?
– Əşyaların da qohum kimi yaxını-uzağı var. Və belə görünür ki, əşyaların da özünəməxsus bioenerjiləri mövcuddur, ona görə də biz əşyalara görünməz tellərlə bağlanırıq, zamanla, elə bil, hardasa bu əşyalar bədənimizin bir parçasına çevrilir. Onları itirdiyimiz zaman sanki yaxınlarımızdan birini itirmiş kimi özümüzə yer tapa bilmirik. Təəssüf ki, mən də az şey itirməmişəm. İtirilənlərsə itirən üçün itmiş olur. Amma yadımıza düşmədiyi yerdə, hardasa itirildiyi yerdə qalır.
– Hədiyyə edilən əşyalar arasında hansı sizin üçün daha çox önəm və məna kəsb edir?
– Hədiyyə əşyalarla tanışlığım hardasa 5-6 yaşlarımdan başlayır. Bir payız günü evimizin doqqazı önündəki otluqda çox şumal dördkünc bir taxta parçası tapmışdım və elə bilmişdim o şumal taxta ilə dünyanı mənə bağışladılar. Doqqazımızın önündə yenə elə şumal taxta parçası taparam deyə, səhəri gün eyni vaxtda ora getmişdim, zənnim məni yanıltmamışdı, yenə həmin yerdə bənzər şumal taxta məni gözləyirdi, üçüncü gün də eyni hadisə təkrarlanacaqdı. Amma... dördüncü gün əliboş dönəcəkdim. Bu yaşa gəlsəm də, hələ o hadisənin sirrini aça bilmiş deyiləm. O şumal taxta parçalarını dalbadal üç gün eyni yerə qoyan kim idi? Qohumlardan birimi, ya taleyin əllərimi?! O şumal taxta parçaları ünvansız hədiyyələrdi. Bəlkə, ünvansız və minnətsiz olduğuna görə də o taxta parçaları dəyərbiçilməz idi. Ötən illər ərzində mənəvi baxımdan belə tale hədiyyələri az olmayıb. Maddi hədiyyələrə gəldikdə isə… Bu uzun ömrümdə istər Azərbaycanda, istərsə də dünyanın müxtəlif yerlərində mənim üçün mənəvi dəyəri olan hədiyyələr az olmayıb.
– Bildiyim qədər, Hindistanda sizə mistik bir qab veriblər. O əşyanın mahiyyəti, funksiyası nədən ibarətdir?
.jpg)
– Aldığım hədiyyələr arasında Hindistanda mənə verilən o misqarışımı kasanın ayrı bir yeri var. Gözəgörünməzlərin gözəgörünənlədən daha güclü və təsirli olduğunu sübut etmək üçün uzağa gətmək lazım deyil. Bu kasa bir növü yoxdan varolmanın gözəgörünən sübutudur. Hindistanın turistik bölgələrində böyüklü-kiçikli belə kasalar minlərlədir, amma turistlərin böyük çoxluğunu dolub-daşan dükan və bazarlarda başqa şeylər maraqlandırdığından belə kasalara əhəmiyyət verilmir. Hindistan qədim dünyamızdan günümüzə qalan və hələ də sehri pozulmayan, bəlkə də, yeganə torpaq parçasıdır. Şəklini paylaşacağım bu kasa da dediklərimin bir başqa sübutudur. Hindistanda olanda tərcüməçimiz Raç adlı biri idi. Yeri gəlmişkən, Hindistana səfərə Moskva üzərindən rus elm adamları dəstəsiylə getmişdim. Rac Türkiyədən gəldiyimi bilib mənə xüsusi diqqət göstərir və səbəbini də gizlətmirdi və deyirdi ki: “Türklər bizim qardaşlarımızdır, yeddi əsr bizi idarə etdilər nə dilimizə, nə dinimizə toxundular, Hardasa, iki əsr bizi işğal edib əsarətləri altında saxlayan ingilislər isə nəyimiz var əlimizdən aldılar, bu azmış kimi dilimizi də dəyişdirməyə çalışdılar”.
Bəlkə də, türklüyə sevgisindən idi ki, Raç mənə bir mis kasa alıb hədiyyə etdi. Kasanın içindəki sarımsaqdöyəni də görəndə çaşıb qaldım: İndi durub Hindistandan sarımsaqdöyənmi aparacam? Amma axşam hoteldə mis kasanı ovcunun içinə alacaq, o biri əli ilə sarımsaqdöyən dediyim bir ucu dəri ilə örtülü taxtanı kasaya çevirəndə dairəvi şəkildə sürtməyə başlayacaq və yavaş-yavaş kasanın içindən elə bir musiqi səsi yüksələcəkdi ki, tüklərim biz-biz olacaq və heyrətdən çaşıb qalacaqdım, gözümün önündə yoxdan varolma hadisəsi baş verməkdə idi. Hindistan dünyada ilk dinin yarandığı ölkədir və o dinlə bərabər bu kasa da yoxdan varolmanın simvolu kimi meydana çıxıb. Hindlillər ona “lts singing bowl”, yəni “nəğməoxuyan kasa” adını veriblər.
Və 2006-cı ildən bu yana hər sentyabrda dərslər başlayanda nəğmə söyləyən kasanı da özümlə dərs otağına aparırdım və hər dəfə “bu əşya nədir?” sualıma tələbələr sarımsaqdöyən deyə cavab verirdilər. Və elə ki, həvəngdəstəni kasanın ətrafında çevirməyə başlayırdım, incə musiqi səsi yoxdan var olmağa başlayırdı, onda hamı həyrət içində qalırdı...
– Sovetlər dönəmində Vyetnama gedib çıxmısınız. Oradan sizdə yadigar qalan hansısa əşya varmı?
– Səksəninci illərin əvvəllərində SSRİ Yazıçılar İttifaqının xətti ilə Vyetnama yaradıcılıq ezamiyyətinə getmişdim. Yol yoldaşım o zamanların çox usta yumorist yazıçısı Arkadi Arkanov idi. Təkrarsız görüşlərimiz olacaqdı. İnşallah, o görüşlər haqqında mütləq yol qeydlərimi gələcəkdə oxucularımla bölüşəcəyəm. Amma o görüşlərdən əlimdə, ovcumda qalan çox incə naxışlı Vyetnam vazasıdır.
Mən o vazanı çox dəyərli bir hədiyyə kimi üstündə əsə-əsə Vyetnamdan Mkonq çayı sahillərindən Moskvaya, oradan da Bakıya gətirmişdim. Hər dəfə o vazaya baxanda Vyetnam, Mkonq çayı sahilləri dünənin silinməz xatirələri kimi gözlərimdə canlanır. Axşamlar qayıqlarının ucunu sahil hotellərinin taxta söykənəcəklərinə dirəyib primuslarını yandırıb xörəklərini isidən hotel restoranının sahilə açılan açıq salonlarında çalınan həzin musiqini dinləyən hardasa dənizdə doğulub, dənizdə yaşayıb, dənizdə də dünyasını dəyişən dəniz qaraçıları gözümün qabağına gəlir... Və belə axşamların birində, daha doğrusu, vida yeməyi zamanı Vyetnam Yazıçılar Birliyinin əməkdaşları bizə o vazanı hədiyyə etmişdi. Həmin vaza, elə bil, hardasa Vyetnam səfərinə həsr ədilmiş sənədli filmi özündə yaşadır. Və bilirsən ki, o vazaya baxmaqla o sənədli film qismətin əli ilə yenidən canlanmağa başlayacaq.
– Sizə bağışlanan sazlar barədə bəhs etməniz yerinə düşərdi...
– Oğlum, mən sazlı-sözlü bir ailənin övladıydım. Əmim Şəmşəd çox gözəl saz çalır, şeir deyirdi. Və əmioğlanlarımın demək olar ki, hamısı saz çalırdı, məndən başqa. Bunun iki səbəbi vardı, birincisi, solaxaydım, sazı tərs tutduğuma görə çalmağı öyrənə bilmirdim, həm də əmioğlanlarım yaşda məndən böyükdülər, solaxaylığımı bəhanə gətirib məni öyrətmək istəmirdilər, amma içimdə elə böyük öyrənmək həvəsi vardı ki! Saz havaları mənim hər şeyimdir. Həm də İkinci Dünya müharibəsindən sonrakı illərdə kəndin aşağı-yuxarı bütün daxmalarından qaya dibindəki tənha bulaqtək saz səsi gəlirdi, çıxılmaz vəziyyətdə, yas içində olan kənd adamları dərdini sazla bölüşüb azaltmağa çalışırdılar. Sonra Şəmşəd əmim öləcək və sazı arada qalacaqdı, əmimoğlu o sazı mənə yox, Aran kəndlərinin birində yaşayan başqa bir əmioğluma vərəcəkdi və mənim saz çalmaq arzum beləcə gözümdə qalacaqdı, anamın da maddi imkanı yox idi ki, mənə yeni saz alsın. Həyatın amansız ironiyası idi bu, əmi yadigarı qara saz onun yolunu davam etdirən qardaşoğluna yox, sürücülükdən qeyri bir arzusu olmayan əmioğluna peşkəş edilmişdi. Və beləcə saza veriləcək sevgimin ünvanı şeirlərim olacaqdı.
Evimdəki sazlara gəldikdə isə onların mənim üçün dəyəri çox böyükdür. Belə bir misram var: “Qara köynəyində saz əsir düşüb”. Həqiqətən də, belədir. Bir zaman həsrətiylə yanıb tutuşduğum sazdan indi evimdə üçü var, hamısı da qara köynəyinə əsir düşüb, halbuki onlar bir vətən oğlunun barmaqlarında dil-dil ötə bilərdi, amma birisinə də verə bilmirəm, hədiyyəni necə vərəsən axı? Onların üçü də mənimçün dəyərlidir, amma birinin yeri başqadır.
O qara sazı mənə saz-söz dünyamızın böyük sənətkarı Aşıq Hüseyn Saraclı bağışlamışdı. 1970-ci illərin sonlarında mən "Azərbaycanfilm" kinostudyasının elmi-kütləvi, sənədli filmlər birliyinin baş redaktoru idim. Borçalının Saraclı kəndinə Aşıq Hüseyn Saraclının haqqında kino-jurnal üçün süjet çəkməyə getmişdik. İşimiz bitib geri qayıdanda rəhmətlik mənə çox dəyərli bir saz bağışladı, nə qədər almaq istəməsəm də inad etdi...
Vaqif Səmədoğlu bir dəfə mənə bir mövzu vermişdi. Rəhmətlik danışırdı ki, atamın sazını hər axşam kökləyib divardan asırdım, sabah gəlib görürdüm ki, sazın simləri sınıb. Məəttəl qalırdım ki, gecə o sazı kim çala bilərdi ki? Atamın ruhumu, yoxsa illər boyu çalınmadığından xiffət çəkən sazın öz ruhu... Vaqif “bu mövzunu ancaq sən yazarsan” dediyinə görə də təbii ki, o zaman mən “Vurğunun sazı” deyə uzun bir şeir yazdım. Bu hadisəni ona görə xatırlayıram ki, qürbətdən vətənə döndüyüm zamanlarda o sazı aradabir qara köynəyindən çıxarmağım var. Və hər dəfə də ya simlərinin qırıldığını, ya da çanağının calaq yerlərinin aralandığını görürəm. Saz çalınması üçün düzəldilir, qara köynəyində əsir düşməsi üçün yox.
– Qürbətdə yaşayan bir şair üçün elə bir əşya varmı ki, ona əl atırsınız, amma əlinizin altında yoxdur deyə heyfislənir və onda qürbətin çətinliyini daha dərindən duyursunuz?
– İnan, qürbətdə olduğum bu 25 il ərzində kənddə anamdan qalan köhnəli-təzəli, irili-xırdalı bütün əşyalar mənim üçün dəyərbiçilməzidir. Bəlkə əlim çatmadığına görə, yox, yəqin ki, onlara bir zamanlar qabarları barmağına üzük olan əllər dəydiyinə, anamdan yadigar qaldıqlarına görə belədir. Bakıya getdimmi, ilk işim fürsət tapıb kəndə qaçıram, qaçıram ki, dünyanın ən mübarək qadınlarından biri olan anamın yadigarları ilə üz-üzə gələm, onlarla canlı varlıqlar kimi danışam:
Yetim bir haray var gəzər dünyanı:
Görən harda qaldı anası ölmüş...
– İtirdiyiniz insanları daha çox hansı əşyalara baxanda xatırlayırsınız? Məsələn, valideynlərinizi, yaxınlarınızı, yaxud hansısa dostlarınızı?
– Qapısını Allahın ağacdələnlərdən başqa kimsə döyməyən kənd evimdəki bütün əşyalar mənə anamı, analı günlərimi xatırladır.
– Əgər əşya kimi mövcud olmağınız mümkün olsaydı, hansı əşya olmaq istərdiniz və niyə görə?
– Mən bir yönü ilə reinkarnasiyaya inanıram. Bu isə o deməkdir ki, insan dünyaya yenidən doğulacaqsa, elə insan kimi dünyaya gələcək. Bu mənada, əşya olmaq istəyi bir az yersiz deyilmi?!
Baxış sayı: 393
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 29-05-2021 15:29 | Bölmə: Mədəniyyət
Əşyaların da insanlar kimi taleyi var: Bəziləri hansısa anın, unudulmaz zamanın xatirələri ilə bağlıdır. “Əşyaların taleyi” layihəsində tanınmış, dəyərli söz və fikir adamları, incəsənət xadimlərində olan maraqlı əşyalardan, onların tarixçələrindən danışırıq.
"Qafqazinfo"nun budəfəki qonağı Türkiyədə yaşayan, Çanaqqala On Səkkiz Mart Universitetinin professoru, Azərbaycanın görkəmli şairi Məmməd İsmayıldır.
– Məmməd müəllim, sizin üçün əşyaların mahiyyəti, həyatınızdakı önəmi, vaciblik dərəcəsi nədən ibarətdir?
– Əşyaların da qohum kimi yaxını-uzağı var. Və belə görünür ki, əşyaların da özünəməxsus bioenerjiləri mövcuddur, ona görə də biz əşyalara görünməz tellərlə bağlanırıq, zamanla, elə bil, hardasa bu əşyalar bədənimizin bir parçasına çevrilir. Onları itirdiyimiz zaman sanki yaxınlarımızdan birini itirmiş kimi özümüzə yer tapa bilmirik. Təəssüf ki, mən də az şey itirməmişəm. İtirilənlərsə itirən üçün itmiş olur. Amma yadımıza düşmədiyi yerdə, hardasa itirildiyi yerdə qalır.
– Hədiyyə edilən əşyalar arasında hansı sizin üçün daha çox önəm və məna kəsb edir?
– Hədiyyə əşyalarla tanışlığım hardasa 5-6 yaşlarımdan başlayır. Bir payız günü evimizin doqqazı önündəki otluqda çox şumal dördkünc bir taxta parçası tapmışdım və elə bilmişdim o şumal taxta ilə dünyanı mənə bağışladılar. Doqqazımızın önündə yenə elə şumal taxta parçası taparam deyə, səhəri gün eyni vaxtda ora getmişdim, zənnim məni yanıltmamışdı, yenə həmin yerdə bənzər şumal taxta məni gözləyirdi, üçüncü gün də eyni hadisə təkrarlanacaqdı. Amma... dördüncü gün əliboş dönəcəkdim. Bu yaşa gəlsəm də, hələ o hadisənin sirrini aça bilmiş deyiləm. O şumal taxta parçalarını dalbadal üç gün eyni yerə qoyan kim idi? Qohumlardan birimi, ya taleyin əllərimi?! O şumal taxta parçaları ünvansız hədiyyələrdi. Bəlkə, ünvansız və minnətsiz olduğuna görə də o taxta parçaları dəyərbiçilməz idi. Ötən illər ərzində mənəvi baxımdan belə tale hədiyyələri az olmayıb. Maddi hədiyyələrə gəldikdə isə… Bu uzun ömrümdə istər Azərbaycanda, istərsə də dünyanın müxtəlif yerlərində mənim üçün mənəvi dəyəri olan hədiyyələr az olmayıb.
– Bildiyim qədər, Hindistanda sizə mistik bir qab veriblər. O əşyanın mahiyyəti, funksiyası nədən ibarətdir?
– Aldığım hədiyyələr arasında Hindistanda mənə verilən o misqarışımı kasanın ayrı bir yeri var. Gözəgörünməzlərin gözəgörünənlədən daha güclü və təsirli olduğunu sübut etmək üçün uzağa gətmək lazım deyil. Bu kasa bir növü yoxdan varolmanın gözəgörünən sübutudur. Hindistanın turistik bölgələrində böyüklü-kiçikli belə kasalar minlərlədir, amma turistlərin böyük çoxluğunu dolub-daşan dükan və bazarlarda başqa şeylər maraqlandırdığından belə kasalara əhəmiyyət verilmir. Hindistan qədim dünyamızdan günümüzə qalan və hələ də sehri pozulmayan, bəlkə də, yeganə torpaq parçasıdır. Şəklini paylaşacağım bu kasa da dediklərimin bir başqa sübutudur. Hindistanda olanda tərcüməçimiz Raç adlı biri idi. Yeri gəlmişkən, Hindistana səfərə Moskva üzərindən rus elm adamları dəstəsiylə getmişdim. Rac Türkiyədən gəldiyimi bilib mənə xüsusi diqqət göstərir və səbəbini də gizlətmirdi və deyirdi ki: “Türklər bizim qardaşlarımızdır, yeddi əsr bizi idarə etdilər nə dilimizə, nə dinimizə toxundular, Hardasa, iki əsr bizi işğal edib əsarətləri altında saxlayan ingilislər isə nəyimiz var əlimizdən aldılar, bu azmış kimi dilimizi də dəyişdirməyə çalışdılar”.
Bəlkə də, türklüyə sevgisindən idi ki, Raç mənə bir mis kasa alıb hədiyyə etdi. Kasanın içindəki sarımsaqdöyəni də görəndə çaşıb qaldım: İndi durub Hindistandan sarımsaqdöyənmi aparacam? Amma axşam hoteldə mis kasanı ovcunun içinə alacaq, o biri əli ilə sarımsaqdöyən dediyim bir ucu dəri ilə örtülü taxtanı kasaya çevirəndə dairəvi şəkildə sürtməyə başlayacaq və yavaş-yavaş kasanın içindən elə bir musiqi səsi yüksələcəkdi ki, tüklərim biz-biz olacaq və heyrətdən çaşıb qalacaqdım, gözümün önündə yoxdan varolma hadisəsi baş verməkdə idi. Hindistan dünyada ilk dinin yarandığı ölkədir və o dinlə bərabər bu kasa da yoxdan varolmanın simvolu kimi meydana çıxıb. Hindlillər ona “lts singing bowl”, yəni “nəğməoxuyan kasa” adını veriblər.
Və 2006-cı ildən bu yana hər sentyabrda dərslər başlayanda nəğmə söyləyən kasanı da özümlə dərs otağına aparırdım və hər dəfə “bu əşya nədir?” sualıma tələbələr sarımsaqdöyən deyə cavab verirdilər. Və elə ki, həvəngdəstəni kasanın ətrafında çevirməyə başlayırdım, incə musiqi səsi yoxdan var olmağa başlayırdı, onda hamı həyrət içində qalırdı...
– Sovetlər dönəmində Vyetnama gedib çıxmısınız. Oradan sizdə yadigar qalan hansısa əşya varmı?
– Səksəninci illərin əvvəllərində SSRİ Yazıçılar İttifaqının xətti ilə Vyetnama yaradıcılıq ezamiyyətinə getmişdim. Yol yoldaşım o zamanların çox usta yumorist yazıçısı Arkadi Arkanov idi. Təkrarsız görüşlərimiz olacaqdı. İnşallah, o görüşlər haqqında mütləq yol qeydlərimi gələcəkdə oxucularımla bölüşəcəyəm. Amma o görüşlərdən əlimdə, ovcumda qalan çox incə naxışlı Vyetnam vazasıdır.
Mən o vazanı çox dəyərli bir hədiyyə kimi üstündə əsə-əsə Vyetnamdan Mkonq çayı sahillərindən Moskvaya, oradan da Bakıya gətirmişdim. Hər dəfə o vazaya baxanda Vyetnam, Mkonq çayı sahilləri dünənin silinməz xatirələri kimi gözlərimdə canlanır. Axşamlar qayıqlarının ucunu sahil hotellərinin taxta söykənəcəklərinə dirəyib primuslarını yandırıb xörəklərini isidən hotel restoranının sahilə açılan açıq salonlarında çalınan həzin musiqini dinləyən hardasa dənizdə doğulub, dənizdə yaşayıb, dənizdə də dünyasını dəyişən dəniz qaraçıları gözümün qabağına gəlir... Və belə axşamların birində, daha doğrusu, vida yeməyi zamanı Vyetnam Yazıçılar Birliyinin əməkdaşları bizə o vazanı hədiyyə etmişdi. Həmin vaza, elə bil, hardasa Vyetnam səfərinə həsr ədilmiş sənədli filmi özündə yaşadır. Və bilirsən ki, o vazaya baxmaqla o sənədli film qismətin əli ilə yenidən canlanmağa başlayacaq.
– Sizə bağışlanan sazlar barədə bəhs etməniz yerinə düşərdi...
– Oğlum, mən sazlı-sözlü bir ailənin övladıydım. Əmim Şəmşəd çox gözəl saz çalır, şeir deyirdi. Və əmioğlanlarımın demək olar ki, hamısı saz çalırdı, məndən başqa. Bunun iki səbəbi vardı, birincisi, solaxaydım, sazı tərs tutduğuma görə çalmağı öyrənə bilmirdim, həm də əmioğlanlarım yaşda məndən böyükdülər, solaxaylığımı bəhanə gətirib məni öyrətmək istəmirdilər, amma içimdə elə böyük öyrənmək həvəsi vardı ki! Saz havaları mənim hər şeyimdir. Həm də İkinci Dünya müharibəsindən sonrakı illərdə kəndin aşağı-yuxarı bütün daxmalarından qaya dibindəki tənha bulaqtək saz səsi gəlirdi, çıxılmaz vəziyyətdə, yas içində olan kənd adamları dərdini sazla bölüşüb azaltmağa çalışırdılar. Sonra Şəmşəd əmim öləcək və sazı arada qalacaqdı, əmimoğlu o sazı mənə yox, Aran kəndlərinin birində yaşayan başqa bir əmioğluma vərəcəkdi və mənim saz çalmaq arzum beləcə gözümdə qalacaqdı, anamın da maddi imkanı yox idi ki, mənə yeni saz alsın. Həyatın amansız ironiyası idi bu, əmi yadigarı qara saz onun yolunu davam etdirən qardaşoğluna yox, sürücülükdən qeyri bir arzusu olmayan əmioğluna peşkəş edilmişdi. Və beləcə saza veriləcək sevgimin ünvanı şeirlərim olacaqdı.
Evimdəki sazlara gəldikdə isə onların mənim üçün dəyəri çox böyükdür. Belə bir misram var: “Qara köynəyində saz əsir düşüb”. Həqiqətən də, belədir. Bir zaman həsrətiylə yanıb tutuşduğum sazdan indi evimdə üçü var, hamısı da qara köynəyinə əsir düşüb, halbuki onlar bir vətən oğlunun barmaqlarında dil-dil ötə bilərdi, amma birisinə də verə bilmirəm, hədiyyəni necə vərəsən axı? Onların üçü də mənimçün dəyərlidir, amma birinin yeri başqadır.
O qara sazı mənə saz-söz dünyamızın böyük sənətkarı Aşıq Hüseyn Saraclı bağışlamışdı. 1970-ci illərin sonlarında mən "Azərbaycanfilm" kinostudyasının elmi-kütləvi, sənədli filmlər birliyinin baş redaktoru idim. Borçalının Saraclı kəndinə Aşıq Hüseyn Saraclının haqqında kino-jurnal üçün süjet çəkməyə getmişdik. İşimiz bitib geri qayıdanda rəhmətlik mənə çox dəyərli bir saz bağışladı, nə qədər almaq istəməsəm də inad etdi...
Vaqif Səmədoğlu bir dəfə mənə bir mövzu vermişdi. Rəhmətlik danışırdı ki, atamın sazını hər axşam kökləyib divardan asırdım, sabah gəlib görürdüm ki, sazın simləri sınıb. Məəttəl qalırdım ki, gecə o sazı kim çala bilərdi ki? Atamın ruhumu, yoxsa illər boyu çalınmadığından xiffət çəkən sazın öz ruhu... Vaqif “bu mövzunu ancaq sən yazarsan” dediyinə görə də təbii ki, o zaman mən “Vurğunun sazı” deyə uzun bir şeir yazdım. Bu hadisəni ona görə xatırlayıram ki, qürbətdən vətənə döndüyüm zamanlarda o sazı aradabir qara köynəyindən çıxarmağım var. Və hər dəfə də ya simlərinin qırıldığını, ya da çanağının calaq yerlərinin aralandığını görürəm. Saz çalınması üçün düzəldilir, qara köynəyində əsir düşməsi üçün yox.
– Qürbətdə yaşayan bir şair üçün elə bir əşya varmı ki, ona əl atırsınız, amma əlinizin altında yoxdur deyə heyfislənir və onda qürbətin çətinliyini daha dərindən duyursunuz?
– İnan, qürbətdə olduğum bu 25 il ərzində kənddə anamdan qalan köhnəli-təzəli, irili-xırdalı bütün əşyalar mənim üçün dəyərbiçilməzidir. Bəlkə əlim çatmadığına görə, yox, yəqin ki, onlara bir zamanlar qabarları barmağına üzük olan əllər dəydiyinə, anamdan yadigar qaldıqlarına görə belədir. Bakıya getdimmi, ilk işim fürsət tapıb kəndə qaçıram, qaçıram ki, dünyanın ən mübarək qadınlarından biri olan anamın yadigarları ilə üz-üzə gələm, onlarla canlı varlıqlar kimi danışam:
Yetim bir haray var gəzər dünyanı:
Görən harda qaldı anası ölmüş...
– İtirdiyiniz insanları daha çox hansı əşyalara baxanda xatırlayırsınız? Məsələn, valideynlərinizi, yaxınlarınızı, yaxud hansısa dostlarınızı?
– Qapısını Allahın ağacdələnlərdən başqa kimsə döyməyən kənd evimdəki bütün əşyalar mənə anamı, analı günlərimi xatırladır.
– Əgər əşya kimi mövcud olmağınız mümkün olsaydı, hansı əşya olmaq istərdiniz və niyə görə?
– Mən bir yönü ilə reinkarnasiyaya inanıram. Bu isə o deməkdir ki, insan dünyaya yenidən doğulacaqsa, elə insan kimi dünyaya gələcək. Bu mənada, əşya olmaq istəyi bir az yersiz deyilmi?!
Baxış sayı: 393
Bölməyə aid digər xəbərlər
Dünən, 19:31
VDU-nun keçmiş rektoru Endovitski porno filmlər hazırlamaqda və yaymaqda ittiham olunurdu
31-10-2024, 21:00
“Qardaş” filminin aktrisası Dorotenko psixiatrik xəstəxanaya düşüb
29-10-2024, 20:49
Loboda Rusiyanı qınamaqdan imtina etdiyi üçün İrəvandakı konsertdən bir tamaşaçı qovub
29-10-2024, 16:26
"Verilişdə etdiklərinə görə üzr istəməsələr, polisə verəcəyəm"
27-10-2024, 15:04
Nazir Opera və Balet Teatrının kollektivi ilə görüşdü - Fotolar
27-10-2024, 12:01
Aktyor Maksim Şpakovski bədbəxt hadisə nəticəsində dünyasını dəyişib
25-10-2024, 20:16
“Sınıq Fənərlər Küçələri” və “Milli Təhlükəsizlik Agenti”nin direktoru Moskvitin vəfat edib
24-10-2024, 11:40
Fransa Mədəniyyət Nazirliyi Notr Dama girişi turistlər üçün ödənişli etmək istəyir
22-10-2024, 09:44
"NBC News": Harvi Vaynşteynə sümük iliyi xərçəngi diaqnozu qoyuldu
20-10-2024, 19:26
"Balzaminovun evliliyi" film-baletinin aktyoru Anatoli Qridin vəfat edib
17-10-2024, 10:50
SARA TV-nin təsisçisi vəfat etdi
15-10-2024, 10:10
Leyla Əliyeva ICESCO-nun qərargahında - Fotolar
9-10-2024, 16:03
34 yaşı var, sərvəti 1,6 milyard dollardır
9-10-2024, 00:19
Nərgizava yaşayış yeri və nekropolu yerli əhəmiyyətli arxeoloji abidəsinin mühafizə vəziyyəti müzakirə olunub
30-09-2024, 08:43
Amerikalı müğənni və aktyor Kris Kristofferson 89 yaşında vəfat edib
30-09-2024, 08:39
BTS pop qrupunun üzvü sərxoş halda skuter sürdüyünə görə 11,4 min dollar cərimələnib
28-09-2024, 12:40
Kazan sakini “Xanım Avropa” müsabiqəsinin qalibi olub
22-09-2024, 01:53
Boris Qrebenşçikovun Nitsadakı konserti səhhətində yaranan problemlərə görə ləğv edilib
21-09-2024, 23:55
Aktrisa Antonina Aksenova vəfat edib
17-09-2024, 19:17
Polad Bülbül oğlu Başqırdıstanın xalq artisti adını alıb
17-09-2024, 12:44
TMZ: Bədnam reper Diddi Nyu Yorkda həbs edilib
11-09-2024, 12:58
Taylor Swift seçkilərdə Kamala Harrisə səs verəcəyini deyib
10-09-2024, 10:21
Məhkum olan prodüser Vaynşteyn təcili xəstəxanaya yerləşdirilib
8-09-2024, 12:21
Azərbaycanlı müğənninin anası POLİS MƏMURU İMİŞ: "... Özümü güclə saxlayıram" - FOTO
7-09-2024, 14:01
“Azərbaycanım” beynəlxalq jurnalı - 20 il - Fotolar
7-09-2024, 12:56
Sumqayıt Dram Teatrının direktoru Samir Şəfiyevi-TƏBRİK EDİRİK!
7-09-2024, 11:05
Müğənni Mariya Maksakova növbəti cinayət işi ilə üzləşib
25-08-2024, 19:12
Yəhudi Muzeyi polis yoxlamasından sonra işini bərpa edib
23-08-2024, 11:09
MİRAS ictimai birliyi mədəni irs sahəsində Ankara Böyükşəhər Bələdiyyəsinin təcrübəsini öyrənir
19-08-2024, 18:33
Alen Delon 35 itinin basdırıldığı kapellada dəfn olunacaq