Bütün xəbərlər
SƏNSİZLİK ZÜMZÜMƏLƏRİM...-Fidan Nizaməddin qızı Abdurəhmanova
Tarix: 18-04-2021 22:42 | Bölmə: Ədəbiyyat

Yalnız sənin yoxluğun bu dünyada təkliyimdir... əsgərim...

    Sənsiz sabahlarım...
     

     Gözümü bu işıqlı dünyaya açan kimi ruhum sənin yanına qaçır. Sənin mənim üçün darıxan qara gözlərini öpüb varlığında müsafir qalır hər səhər... Sənin məhəbbətindir mənim dünyamın nur işığı və səhərim. Bütün dövrlərdə olduğu kimi bu gün də tale bizi sınağa çəkir. Səadətimi hər səhər sənsizliklə bölüşürəm...
     Sən mənim soyuq ömrümün sabah şəfəqlərisən.
     Yaşadığım hər anın içində ya sən varsan ya da sənsizlik.Yetər ki, varlığında yaşayım. Sən varsansa xoşbəxtəm. Sənsizlik isə mənim taleyimin həsrətlə yüklənmiş hissəsidir. Təki vətən sağ olsun, təki canın sağ olsun! Səninlə yaşadığım hər günümə şükürlər olsun. Sən mənim qəlbimdə dodaqlarımda zümzümə etdiyim nə vaxtsa doğulacaq bir körpəm, ən əziz duamsan.
     VƏTƏN müharibəsin ilk günlərində səndən sonra... boşluğa düşdüm sanki... heç vaxt çıxa bilməyəcəyim bir kor quyu, ya da hər tərəfi çıxa biləyəcəyim sıldırım qaya. Düşünə bilirsənmi? Sənsiz düşüncələrimə sarılıb gözümü sabaha dikərək sənli ümidlərimlə uğrunda vuruşduğun bu müqəddəs torpağa, dünyaya qarışıram...

Sənsiz küləkli axşamlarda

     Sentyabr ayının son günləri, yenə sənsiz axşamlardan biridir. Sənin üçün darıxdığım və səni sənsizliklə bölüşdüyüm anlarımdır. Könül mülkümün talan olunduğu ahımın səni arayıb axtardığı axşamlardan biridir. Sənli xatirələrimlə baş-başa bir axşam keçiririk bu küləkli yay axşamında. Ürəyim nigaran, gözlərimdə yaş...
    Sənə olan həsrətimdir bu axşamkı küləklər... aramızda olan bütün maneələri göyə sovuraraq yollarımızı açır sanki. Pəncərəmi döyərək şüşələri min parçaya bölən külək, dənizləri dalğaların altında gizlədən külək, sevgisini qəlbinə gömüb, vətən uğrunda vuruşan, bu an səngərdə olan əsgərimi qoru, onu sağ salamat geri gətir – deyə utancaq yalvarışlarımdır əslində.
     Səni mənə tərəf gətirən yollara dikilib bu axşam yenə gözlərim.Yollar etibarsızdır.. gah sevindirir, gah da üzür. Bir gün uzaqlaşdırır, bir gün yaxınlaşdırır. Sənsiz açılan səhərlərimlə düşən axşamlarımla insan dolu dünyada torpaqlarımıza və sənə qovuşmaq ümidi ilə yaşayıram. Bu gün də yaşadım, bu gün isə öz həsrətinlə... yaşada bildin məni.
    Yolun açıq olsun əsgərim, mənə gələn tərəfi....

Sənsiz yağışlı gecələrdə...

     Yağış elə ürəklə yağır ki... Oktyabr ayının ilk həftəsidir... Qarabağın bağrını yaralayanlar layiqincə cavablarını alırdı. Özünü bu torpaq uğrunda fəda edərək canını qurban verən şəhidlərin qanını yuyurdu bu yağış sanki... hər gün bir kəndi azad etdiyiniz xəbərləri bütün Azərbaycanı sevindirir. Səninlə qürur duyuram əsgərim! Gözlərim yenə də göyün bulaqlıq güzgüsündə idi: yağ yoxsa yağma deyə dua edim bilmirəm. Sənə soyuq olmasından qorxuram, çəkmənin çamura batıb ağırlaşmasından qorxuram. Amma azad olan torpaqlarımızı yuyub erməni çirkabından təmizlənməsini istərdim... bir daha yad ayağı dəyməsin Qarabağıma. Əsgərimin zəhməti yerə dəyməsin bir daha!
     Beləcə gözüm göylərdə, dilim duada qaranlıqlar min parçaya bölünərək şəfəqləri aralar, qəlbimin dan yeri yeni sabahlar kimi sökülər.
     Yağışın əvəzolunmaz havasında hər kəs ən əziz insanın istiliyini duyar, onu arzular. İçimizdən keçərək ruhumuzu titrədəcək duyğularımız isə səssizcə fəryad edər. Sənin kipriklərinə damcıllayan bu yağışı mənim mənim həsrət və sevinc gözyaşlarım bil. Bu zaman kəsiyində bu yağışı duyursansa yaşayırsan demək, bu mənim ən böyük sevincimdi.
     Diqqətdən kənar olduğunu görüb, daha ürəklə yağmağa başlayır yağış... sevgiyə həsrət qalan qara torpağın ətri yerə göyə sığmırdı bu gün. Bu yağış Qarabağımın işgaldan azad olan torpaqlarının sevinc göz yaşlarıdı... bu torpaqlara bu gün Azərbaycan əsgərinin ayağı, nəfəsi toxunmuşdu. Bu yağış Qarabağın atalı analı yetimlərin arzusu kimi öz ailələrinə qovuşmaq həsrətinin göz yaşlarıdır.
Yağışın altında anası evə çağırmayan uşaqlar kimi qalmışdı Qarabağ atları. Mən isə sənsiz... və bir sabah yuxudan ayılıb Qarabağın qələbə müjdəsini səndən eşitmək istəyirəm. Və səni görmək istəyirəm, uşaqlıqda atamla anamı gördüyüm kimi... nəhayət səsini eşitmək yox, görmək istəyirəm. Heç vaxt görmədiyim sığalı görsün saçlarım.
     Mən də yağışa qoşulub ağladım əsgərim, sənsizliyimi görməmək üçün kirpiklərim gözümün içinə batana kimi gözlərimi bərk-bərk sıxdım. Göz yaşlarım gözlərimdə fırlandı və kainatda bir əziz insan soragına çıxaraq uşaqlıqda baxdığımız rəngli şüşələr kimi min rəngli damlalara bölündü. Yağışdan çıxan göy qurşağı kimi dodaqlarım gülümsündü.
Daşqalaq olunmuş günahsız vücud kimi torpağın yaraları yalnız şücaətli ordunun yanında sağalır. Bu gün də yaşadım əsgərim, sənsiz olsam da, böyük ümidlərlə, vətənimə və sənə olan sevgimlə... bu gün də yaşatdın məni işğaldan azad olan torpaqların sevinci və yenə də öz həsrətinlə... əsgərim.

Səndən əziz...

    Səni sevdiyim qədər də itirmək qorxum var. Bu qorxduğum ən gözəl hissimdir... Qorxularım çox olub həyatımda. Sənə aid qorxularım isə həsrət dolu nigarançılıqdır.
     Duyduqlarımı cox vaxt düşünmək istəmirəm. Sənsizliklə və səbirsizliklə sevirəm səni əsgərim. Hərdən hər anımı son kimi yaşayıram. Vaxtına az qalmış ömrünü tələsik keçirən bir qanadlı quş kimi çırpınıram bu günlərdə...
     Bu gun qorxum sevgimdən üstün olub. Səni itirmək qorxum – səndən əziz olub... Allaha əmanət ol əsgərim... Ürəyimdə o qədər arzularım var ki....

Təsəllim…

     Bizim sevgimiz kimi həsrətimiz də çox gözəldi. Bütün hisslərdən fərqli olaraq, bizim həsrətimiz bütün qadağaları aşaraq, daima qovuşur. İnsan həyatının bütün çağlarında cox güman ki,yenilənməyə ehtiyac vardır. Bu günki ayrılığı isə gözəl günlərin ərəfəsində olan bir yenilik kimi qəbul edək. Bütün sevənlərin həyatında ayrılıqlar var. Bizim ayrılığımız bəşəriyyətin, təbiətin, insanlığın ana yurdun xilası üçündür... bəli, gözləmək çətindir, amma düşünəndə ki, sonunda sülh var qələbə var bu xoşbəxtliyin astanasıdır. Bu gün biz ayrı qalmalıyıq, yenidən torpaqlarımıza və bir-birimizə qovuşa bilək. Məhz bu dövrdə dünyanın xəstəliklə mübarizə apardığı günlərdə, qadağaların ciddiləşdiyi, Vətən müharibəsinin yaşandığı bir dövrdə bir-birini yaşadan, həsrətlərin qovuşduğu, ümidlərin doğulduğu və böyüdüyü bütün sevən ürəklər var olsun...

Fidan Nizaməddin qızı Abdurəhmanova,
AMEA Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu,
dosent
Sabaha-inamla.az




Baxış sayı: 523


Bölməyə aid digər xəbərlər