Bütün xəbərlər
“Yol boyu insanlar mənə pul təklif edirdilər” - Video
Tarix: 29-05-2021 15:40 | Bölmə: Müsahibə

                    “Yol boyu insanlar mənə pul təklif edirdilər”


Dünyanın 10-a yaxın ölkəsini velosipedlə səyahət edən, uşaqlar üçün “Məhəllə kitabxanası” və digər maraqlı layihələri ilə tanınan gənc fəal Ağa Mehdi həm də Vətən müharibəsi iştirakçısıdır. Sülh tərəfdarı olsa da, torpaqlarımızın işğalı, xalqımızın haqq mübarizəsi onu da ön cəbhəyə aparıb çıxarıb. 
“Qafqazinfo” onunla həmsöhbət olub, müharibədə iştirakı, layihələri, səyahətləri ilə bağlı fikirlərini dinləyib.  
- Niyə qarşınıza hədəf kimi məhz səyahətin bu növünü qoydunuz?
- Dünyaya səyahət hər şeydən əvvəl dünyanı olduğu kimi tanımağa kömək edir. Kütləvi İnformasiya Vasitələrinə müraciət etmədən millətləri, ölkələri görə bilirik, insanlarla ünsiyyətdə ola və faydalı məlumatlar əldə edə bilirik. Biz öz ölkəmizin təmsilçisiyik, səyahət edəndə həm də bizim xalqımızın xeyli gözəl xüsusiyyətlərini insanlarla bölüşürük. Səyahət həm də insanın gələcəkdə biznes ideyalarının reallaşdırılması üçün, yeni dostluq əlaqələrinin formalaşması üçün vasitədir. 
                     
- Səyahətə nə vaxt başladınız, hansı ölkələrdə oldunuz?
- Səyahətim 2019-cu il noyabrın 29-u Estoniyanın Tallin şəhərindən başlanıb. 72 gün ərzində Estoniya, Latviya, Litva, Rusiyanın Kalininqrad şəhəri, Polşa, Almaniya, İsveçrə, Fransa, İspaniyaya səyahət etmişəm. Əsas hədəfim dünyada olan ekoloji problemlər, ətraf-mühitin çirkləndirilməsinə etiraz və mövqeyimi bildirmək idi. Səyahətə başlayanda deyirdilər ki, sən nəyi dəyişə bilərsən ki?! Mən öz ölkəm adına, öz üzərimə düşəni etməyə çalışdım. Olduqca maraqlı səfər idi. Amma çətinliklər həddindən artıq çox idi. Həmin vaxt  günorta saatlarında hava qapqaranlıq olurdu. Yolun sağında, solunda müxtəlif hissələrdə vəhşi heyvanlara rast gəlmək olardı, hər an səyyahı maşın vura bilər. Elə yerlər var ki, velosopedi qaldırmaq olmur, o zaman piyada gedirdim. Səfərin müsbət məqamları həddindən artıq çox idi. Məsələn, avropalıların mənə münasibəti çox yaxşı idi, mənə yaxınları kimi baxırdılar, öz evlərinə qonaq edirdilər. Çünki Avropada ətraf mühitin çirkləndirilməsi mövzusu onlarda diqqətdə saxlanılır.



İsveçrədə Helen adlı müəllimlə rastlaşdım. Məni məktəbdə ekoloji  problemlərlə bağlı uşaqların qarşısında çıxış etməyə dəvət etdi. 3 fərqli sinifdə çıxış elədim. Bir var onlara nəzəri olaraq nəsə danışılsın, bir də var ki, torpağın, tozun içərisində, meşələri keçərək gələn insanın təəsüratlarını dinləsinlər. Bunu sanki mənim zəhmətimə, yoldakı əziyyətlərimə Allahın verdiyi dəyər kimi qiymətləndirirəm. Mənim əsas strategiyam həm də ondan ibarət idi ki, insanlar heç olmasa, ayda bir gün avtomobildən istifadə etməsinlər. İstəyirdim belə bir çağırış olsun və bütün dünyada insanlar buna qoşulsunlar. 
- 72 günlük səyahət düşüncələrinizdə nəyi dəyişdi?
- Səyahət məndə müsbət dəyişikliklər etdi. Müşahidə və qənaətlərimlə əmin oldum ki, əksər millətlər gözəldirlər, pakdırlar, yaxşılığa, vəhdətə meyllidirlər. Amma nə qədər dünya qlobal olsa da, insanlar bir-birindən uzaq düşüblər. Həm Qərbin, həm də Şərqin öz müsibətləri var və bu prosesə körpü olmaq lazımdır. Məndəki ən böyük dəyişiklik o idi ki, bütün insanlarla çalışıb işləmək olar. Bunun üçün qəlb, düşüncə böyüklüyü və yaxşı niyyət olmalıdır. 
- Yəqin müşahidə etmisiniz ki, əksər Avropa ölkələrində yaşından asılı olmayaraq insanlar velosipeddən istifadə edirlər. 5-10 il sonra Azərbaycanda da belə persektiv gözlənilirmi? Bizdə velosipedin kütləvi nəqliyyat vasitəsi olmasına mane olan nədir?



- Həyatda nəyinsə baş verməsi ilk öncə təsəvvürlərdə baş verməlidir. Məsələn, bizdə təsəvvürlərdə velosipedə kefdən sürülən vasitə, ən yaxşı halda idman vasitəsi kimi baxılır. Kimsə velosiped sürürsə, onun haqqında düşüncə belədir ki, yəqin pulu var və ya özünə baxır. Bu cür təsəvvürdən nəsə çıxarmaq olarmı? Əlbəttə yox. Əvvəlcə velosiped bir məsafədən başqa məsafəyə rahatlıqla gedilə bilən nəqliyyat vasitəsi kimi qəbul olunmalıdır. İkinci iş, çatdırılma vasitəsi kimi istifadə oluna bilər. Bu, onun biznes tərəfidir. Həm də sağlamlıq tərəfi var, velosiped ekoloji cəhətdən faydalıdır. Problemin kökü bundadır və maariflənmə aparılmalıdır. Cəmiyyət bunu dərk etməklə yanaşı, həm də bununla bağlı nəqliyyat infrastrukturu yaradılmalıdır. 
- Qeyd etdiniz ki, səyahətiniz maraqlı olsa da, həm də kifayət qədər əziyyətli olub. Qarşılaşdığınız hansı maraqlı hadisələr olub?
- Səfərimin 3-cü günü Estoniyada bir ailədə qonaq olacaqdım. Soyuq idi, yollar qaranlıq, yüküm də çox, ora çatanda artıq donmuşdum. Ürəyimdə narahatlıq var idi, fikirləşirdim ki, hansı ailəyə getdiyimi, məni orada nəyin gözlədiyini dəqiq bilmirəm. Məni Jan adlı eston qarşıladı. Əlində mənə isti su gətimişdi ki, içim. Onun bu hərəkəti mənə çox təsir elədi, sanki soyuq havada qəlbimi isitdi. Janın ailəsi də məni çox yaxşı qarşıladı. Nənəsi mənə corab toxudu. İki gün qaldım və gedəndə mənə meyvə qurusu qoydular ki, birdən yeməyim olmasa meyvələrlə dolanım. Çantama balaca odunlar doğrayıb qoydular. Çünki bilirdilər ki, ora soyuq yerdir və çətin vəziyyətə düşsəm yandırım. Ən böyük arzularımdandır ki, həmin ailələri yenidən gedib görüm. 
Latviyanın sərhədinin yaxınlığında əksər hostellər bağlı idi, bir hostelə zəng etdim. Danışdığım şəxs bildirdi ki, hosteldə başqa qalan olmadığına görə istiliyi qoşmaq sərf eləmir. Razılaşdım ki, eybi yox, soyuq da olsa qalaram. Çatanda zəng elədi ki, mən qonşumla danışmışam, bu gecəlik qonşumun evində qalarsan. Görün necə insanlar var...



Yol boyu insanlar məni çox xoş qarşılayırdılar, hətta pul təklif edirdilər. Mən isə götürmürdüm, çünki əvvəlcədən elan edib kart hesabı açsaydım alardım, amma belə vəziyyətdə Azərbaycan adına görə istəmirdim. 
- Səyahət etdiyiniz ölkələrdə Azərbaycanı tanıyırdılar?
- Adətən qarşılaşdıqları ilk azərbaycanlı olurdum. Bir az təəccüb edirdilər ki, Azərbaycan insanı ekoloji problemlərə diqqəti yönəltmək istəyir. Hər insan, xüsusən də Avropanın mərkəzində olmayanlar bunu fikirləşmirlər. 
- Siz həm də Vətən müharibəsi qazisisiniz. Sülh tərəfdarı olan insanın müharibədə iştirakı da maraqlıdır.
- Hadisələr elə gətirdi ki, İkinci Qarabağ müharibəsində iştirak etməli oldum. Mənim üçün bir qədər çətin idi, çünki son 3 ildə həyatım səfərlərdə, biznes mühitlərində keçib. Həm də təbiət etibarilə sülhü sevən insanam. Amma düzünü deyim ki, Azərbaycan ərazi işğal etsə, mən o prosesdən imtina edərəm və müharibəyə getmərəm. Amma bizim davamız haqq davası idi. Bizim ərazimizi işğal ediblər, qadınlarımıza təcavüz ediblər, uşaqlarımızı öldürüblər. Həm də bu dəfələrlə baş verib. Biz xaricə gedəndə də çətin idi, məğlub ölkənin vətəndaşı idik. Əgər qarşı tərəf sənə davamlı hücum edibsə, onun cavabını verməlisən. Doğrudur, mənə bir qədər çətin idi, amma mən nizam-intizamlı olmağa, mənə tapşırılanları etməyə çalışırdım. Avropalının pişiyinə “kiş” desəniz və ya evinə icazəsiz gəlsəniz, adamı məhkəmlərdə süründürər. Dünya ictimaiyyəti bizim problemimizə reaksiya vermirdisə, biz bunu etməli idik. 



- Sizin “Məhəllə kitabxanası” layihəniz var. Bu layihənin məqsədi nə idi, faydası oldumu?
- Əsas fəlsəfəsi ondan ibarətdir ki, məhəllədə, qonşuluqda  olan uşaqların mütaliəyə keçidi bir qədər asanlaşdırılsın. Bu 6-10 qonşuluğu əhatə edən kitabxanadır. Uşağın dünyagörüşü onun gördükləri əsasında formalaşır. Belə bir deyim var, biz nə yeyiriksə, ona çevrilirik, eyni zamanda nə görürüksə, nə oxuyuruqsa, ona da çevrilirik. Mən istəyirəm ki, uşaqlar yerdən şpris götürməsinlər, kitab görsünlər. Bilirik ki, narkomaniya ölkəmizdə genişlənir. Kitabxanalar oxumasalar belə uşaqların fikirlərini fərqli istiqamətə yönəldə, faydalı ola bilər. 



Mayın 20-də ikinci “Məhəllə kitabxanası” layihəsini dostumla Xınalıqda etdim. Müxtəlif, o cümlədən, dünya ədəbiyyatına dair kitabları həmin kitabxanada topladıq. Onlar uşaqların formlaşmasında müsbət təsir edəcək. Xınalıq kitabxanası məhəllə funksiyasından daha genişdir. Biz bilirik ki, Xınalıq turistik zonadır. Ora gələn turistlər insanları bir qədər fərqli baxımdan tanıya biləcəklər. Qoy görsünlər ki, uşaqlar, qızlar oxuyurlar və özlərini inkişaf etdirməyə çalışırlar. 
Məhəlləmizdə kitabxananın yaradılmasından sonra qonşuluqdakı uşaqların nənə-babaları deyirlər ki, əvvəl oxumayan uşaqlar da indi kitabla maraqlanırlar.  Bu layihələrin hamısı mənim öz vəsaitimlə maliyyələşir. Mən işləyirəm, təlimlər keçirəm, pulumu yığıram, siqaret çəkmirəm, içki içmirəm və bu cür layihələr həyata keçirirəm.  



- Məhəllənizdə şəhidlərin rəsmlərini gördük. Onları da özünüz çəkmisiniz?
- Məhəllədəki rəsmlərin ideya müəllifi mənəm. Şəhidlərimiz - Polad Həşimov,  Raquf Orucov, Mehdi Hüseynzadə, Mübariz İbrahimov və Hüseyn adlı gəncdir. Həmin rəsmləri çəkən gənc rəssam Elnur Şirinovdur. Biz qonşudan icazə aldıq, həmin divarı təmir elədik. Şəhid Mübariz İbrahimova çatanda mən özüm müharibəyə yollandım. Davamını isə sonradan çəkdik. Ümumiyyətlə, orada rəsmi çəkilən şəhidlərin heç biri təsadüf deyil. Onların mənim üçün simvolik mənaları da var. Bu layihəmiz də maraqla qarşılandı. Hələ də gənclər, ailələr gəlib orada şəkil çəkdirirlər. Mən istəyirəm ki, uşaqlar kitabxana görsünlər, şəhidlərin şəkillərini görsünlər. Bayaq qeyd etdiyim kimi insan həm də gördükləridir. 




Baxış sayı: 567


Bölməyə aid digər xəbərlər